به گزارش «تابناک»، سردبیر سایت اصولگرای مشرق در مطلبی تحت عنوان نگاهی به پدیده «بی‌حیایی» سیاسی نوشت:
جمع کردن تحصن غیرقانونی بیش از ۴۰ روزه در مقابل مجلس، بار دیگر صحنه‌هایی را رقم زد که نباید ساده از کنار آن عبور کرد. ایستادن در مقابل قانون، مخالفت با تصمیمات کلان نظام، حمله به پلیس و صحنه‌سازی و خودزنی و تهدید به خودکشی... آن روی دیگر این گروه را نشان داد.
اینجا مساله اصلا متحصنین عادی و بدنه دغدغه‌مند اما ناآگاه حزب اللهی نیستند؛ بلکه سازماندهندگان این تحصن‌ها و تجمع‌ها هستند که در مسیر مطالبه‌گری، روش‌هایی مبتنی بر اصل «بی‌حیایی» سیاسی دارند.
آیا سرشبکه‌های این جریان نمی‌دانند که عدم ابلاغ قانون حجاب ارتباطی به مجلس و قالیباف ندارد؟
- قطعا می‌دانند. چه اینکه، مثلا شخصی در جلسات شعام حاضر است اما روایتی برخلاف آنچه اطلاع دارند ارائه می‌کنند. داستان برخی نمایندگان مجلس که در این روزها در بین متحصنین حاضر شدند و این آتش را زنده نگه‌داشتند، همین است. همه آنها اطلاع دارند... بهتر و دقیق‌تر از متحصنین.
پس چرا با اطلاع، چنین می‌کنند؟
آنها می‌دانند که تصمیم نظام چیست و از همین جهت است که یک نماینده‌شان در دیدار رهبر انقلاب بلند می‌شود و صدا بلند می‌کند و بعد هم روایت دروغی را به جمع متحصنین منتقل می‌کند.
اینگونه می‌خواهند از صدر تا ذیل نظام را درگیر مارپیچ بی‌انتهای مطالباتشان کنند.
«هسته سخت» عبارت پرتکرار این گروه است که معتقدند نظام باید اکثریت جامعه ایرانی را به پای این اقلیت «هسته سخت» ذبح کند تا {به خیال آنها} تضمین بقای خودش باشد! برخلاف دیدگاه رهبر انقلاب که در بزنگاههای مختلف تصریح کرده‌اند ایران برای همه ایرانیان است.
حالا تصور کنید اگر خواسته‌های ناتمام و ویرانگر این گروه (از حجاب و فیلترینگ تا عزل سران قوا) برآورده نشود، چه می‌کنند و در چه نقطه‌ای متوقف می‌شوند؟
پاسخ این است که اتفاقا اینها حد یقف ندارند...
به این معنا که معتقدند نظام «باید» با ما همراه شود و ما به عنوان «هسته سخت» می‌توانیم نظام را بدنبال خود بکشیم.
اگر نظام مقاومت کرد، چه می‌شود؟
تصور می‌کنید لیدرهایی که در میدان پاستور و بهارستان و مقابل قوه قضاییه تجمع برگزار می‌کنند و حتی به پلیس هم حمله‌ور می‌شوند؛ برای فشار بیشتر به نظام، محل تجمع‌شان را به کجا منتقل می‌کنند؟
آن کسی که در این نقطه با خودکشی و خودزنی تهدید می‌کند، همان کسی است که در جایی دیگر، احیانا تصمیمات دیگری هم خواهد گرفت.
خلاصه اش این است: نظام باید مطیع و دنباله رو «هسته سخت» باشد، وگرنه با همین «هسته سخت» طرف است...
