احمد قره خانی، دکترای تخصصی روانشناسی؛ کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در حوزه اختلالات رشدی فراگیر طبقه بندی می‌شوند یعنی افرادی که در حوزه تحول و رشد به ویژه در حوزه گفتار و حرکت دچار تاخیر رشد می‌باشند و از نظر اجتماعی به طور کامل در خود فرو رفته، ساکت و دل مشغول در رفتار‌های خود هستند و نقص مداوم در ارتباطات و تعاملات اجتماعی در زمینه‌های گوناگون از قبیل تماس چشمی، زبان بدن، فقدان کامل حالت‌های چهره، رفتار‌های غیر عادی اجتماعی و... دارند.
تحقیقات اخیر شیوع اختلال طیف اوتیسم را ۱در ۶۸ کودک عنوان نموده است و شایعترین سن شیوع علائم ۱۲ تا ۱۸ ماهگی است و پژوهش‌ها نشان داده است شیوع این اختلال در پسران حدود ۴ یا ۵ برابر بیشتر از دختران است به گونه‌ای که از هر ۴۲ کودک پسر یک نفر و از هر ۱۸۹ کودک دختر یک نفر در معرض ابتلا به اختلال طیف اوتیسم است.
متاسفانه پیش آگهی دراز مدت اختلال طیف اوتیسم به طور معمول ضعیف است و والدین می‌بایست نسبت به تاخیر رشد کودکان خود حساس باشند و در صورت مشاهده به ویژه در حوزه تعاملات چشمی، گفتار و حرکت به روانشناس مجرب مراجعه کنند.
تعداد کمی از کودکانی که به عنوان اوتیسم تشخیص داده می‌شوند در بزرگسالی می‌توانند به طور مستقل زندگی کنند و اغلب تحت سرپرستی والدین خود در جامعه به سر می‌برند و حضور در اجتماع از سوی والدین و مراقبین سازماندهی می‌شود و به صورت خودمختار نیست.
پژوهش‌های متعدد نشان داده است یکی از علل ابتلا به طیف اوتیسم در کودکان ژنتیک و وراثت می‌باشد و هنوز در اینکه کدام کروموزوم‌ها یا ژن‌ها نقش اصلی را دارند اختلاف نظر وجود دارد و برخی از محققین بر این باورند که ۵تا ۱۱ ژن ممکن است مسئول اختلال اوتیسم باشند.
در مقایسه ساختار مغز افراد مبتلا به اوتیسم با افراد عادی دانشمندان دریافته‌اند که در افراد مبتلا به اوتیسم به طور معمول اندازه مغز و تراکم سیناپسی نا بهنجاری‌هایی را نشان می‌دهد که نشان از عدم رشد تکاملی مغز افراد مبتلا به اوتیسم است.
سیستم لیمبیک مسئول پردازش اطلاعات اجتماعی، واکنش‌های هیجانی است که افراد اوتیسم در کارکرد این سیستم مغزی دچار مشکل می‌باشند و آن‌ها را در شناختن و پاسخ دادن به جلوه‌های چهره دیگران دچار مشکل می‌کند و سبب می‌شود دچار فقدان تماس چشمی و ظهور رفتار‌های تکراری گردند.
کمبود‌های شناختی و اجتماعی کودکان را می‌توان خیلی زود در سال‌های ابتدایی کودک مشاهده و شناسایی کرد و با مداخله بهنگام از عوارض شناختی، اجتماعی آن در سنین بالاتر جلوگیری کرد.
با عنایت به مطالب بالا می‌بایست برخی باور‌ها در ارتباط با اختلال اوتیسم را اصلاح نمود مانند تیزهوش بودن کودکان اوتیسم و... و به هر عدم ارتباطی در کودکان برچسب اوتیسم نزد و بار‌ها مشاهده شده که کودکان دارای اختلال سلوک، لالی انتخابی، نافرمانی مقابله‌ای و ADHD را به عنوان اوتیسم تشخیص داده می‌شود.
