به گزارش همشهری آنلاین، بازگشت سریال «پایتخت» پس از چند سال غیبت و حواشی فصل ششم، در وهله‌ی نخست، گامی رو به جلو به شمار می‌رود. چرا که مخاطبان تلویزیون به‌سادگی نمی‌توانند ماجرای نقی معمولی و خانواده‌اش را فراموش کنند. هرچند تغییرات فیزیکی نقی در فصل ششم، ازدواج عجیب رحمت و حتی بازگشت غیرمنتظره بهبود، از جمله مسائلی بودند که نتوانستند رضایت مخاطبان را جلب کنند.
در واقع، پس از فصل پنجم و درگذشت خشایار الوند، نویسنده نام‌آشنای این سریال، انتقادها نسبت به «پایتخت» بیشتر شد. البته در جریان پخش ۱۱ قسمت فصل هفتم نیز نقدهایی به تغییرات کاراکترها و حتی فیلمنامه مطرح گردید، اما کماکان «پایتخت» توانسته است شمار زیادی از مخاطبان را دوباره به تلویزیون جذب کند.
رکوردشکنی این سریال در میزان مخاطب تلوبیون، آن را به تافته‌ای جدا بافته در میان سریال‌های چندفصله تلویزیون تبدیل کرده است. حتی آن دسته از افرادی که مدت‌هاست به پلتفرم‌های آنلاین روی آورده‌اند، اکنون نیز به تماشای آن پرداخته‌اند. آمار و رکوردهای جدید نشان می‌دهند که بسیاری از مردم کار و زندگی خود را طوری برنامه‌ریزی می‌کنند که ساعت ۲۲ پای تلویزیون بنشینند.
این اتفاق به‌تنهایی دستاوردی بزرگ است و به مدیران تلویزیون نشان می‌دهد که باید از تصمیماتِ محفلی عقب‌نشینی کنند. تلویزیون امروز هم به سلبریتی‌های دیروز نیاز دارد و هم به ستاره‌ها و چهره‌های امروز. لازم است که برندهای موفق گذشته احیا شوند و هم‌زمان به فکر برندسازی‌های جدید نیز باشند.
اما در دل این حواشی و اتفاقات، «پایتخت» با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند؟ کاربران شبکه‌های اجتماعی با انتشار تصاویری به تغییرات بازیگران سریال اشاره کرده‌اند، از جمله تغییرات فیزیکی شخصیت بهروز که به‌طور ناگهانی بزرگ‌تر از قبل شده است، یا غیبت ادامه‌دار علیرضا خمسه که می‌توانست حتی در قالب شخصیت روح «بابا پنجعلی» در داستان حضور داشته باشد.
داستان «پایتخت ۷» پنج سال پس از فصل ششم رخ می‌دهد، اما تغییرات ایجادشده در شخصیت بهروز گویی معادل ده سال فاصله است. در خصوص مشکلات بازیگری در این سریال، باید گفت که این موضوع هرگز پایان ندارد. اگر از این مسائل چشم‌پوشی کنیم، حذف شخصیت بهبود همچنان یکی از مشکلات اساسی است که باید به‌طور جدّی به آن پرداخته شود. اگر قرار نبود مهران احمدی در این فصل حضور داشته باشد، چرا در فصل گذشته شخصیت او زنده شد و اکنون دوباره کشته شد؟ چرا؟
البته باید اذعان کرد که تغییر بازیگران سارا و نیکا در دل داستان، به‌طور کلی تصمیمی معقول به نظر می‌رسد. ممکن است در ابتدا نتوانسته باشیم با جایگزینی این دو شخصیت کنار بیاییم، اما اگر از منظر بازیگری نگاه کنیم، سنا حسینی و سونیا حسینی در نقش سارا و نیکا، بازی خوبی از خود ارائه داده‌اند. همچنین تغییرات ظاهری فهیمه (نسرین نصرتی) و بسیاری دیگر از تغییرات ظاهری شخصیت‌ها نیز مورد توجه مخاطبان قرار گرفت.
سریال «پایتخت» توانسته است ماندگاری و محبوبیت خود را حفظ کند و تلاش‌های صورت‌گرفته برای اصالت‌بخشی به داستان، قابل‌توجه است. اما از فصل پنجم به بعد، خصوصاً در «پایتخت ۶»، جای خالی خشایار الوند، نویسنده فقید سریال، به وضوح احساس شده است.
یک اثر کمدی زمانی موفق می‌شود که داستانی جذاب و گیرا داشته باشد. چنین داستانی زمانی خلق خواهد شد که خالق آن درک درستی از شخصیت‌ها و موقعیت‌ها داشته باشد. آرش عباسی در فصل ششم ثابت کرد که شناخت مناسبی از ادبیات ذاتی «پایتخت» ندارد. اما در فصل هفتم، حضور پررنگ‌تر محسن تنابنده در نگارش فیلمنامه و حتی مسئولیت جدید او در مقام کارگردان هنری سریال، تلاش کرده است تا پرداخت‌ها مناسب‌تر پیش روند و «پایتخت» به آن صمیمیت، اصالت و جذابیتِ گذشته بازگردد.
«پایتخت ۷» تا اینجای کار پیام‌های جدی برای مخاطبان داشته که قابل‌توجه است؛ از بحث اهمیت مشاوره و روانشناسی، ازدواج سنتی تا رفتارهای عجیب بلاگرها و الگوهای غلطی که آن‌ها پایه‌گذار آن‌ها هستند.
بیش از آنکه دستمزد بازیگران «پایتخت» و پیگیری قیمت تبلیغات آن در دستور کار قرار گیرد، به نظر می‌رسد توجه به یک پیام از همه اتفاقات حائز اهمیت‌تر است. تلویزیون اگر می‌خواهد ریزش مخاطب در سال گذشته را جبران کند و گام‌هایش را در مسیر ساخت سریال‌سازی درست بردارد، باید از برندها و چهره‌ها و سلبریتی‌ها در جایگاه درست‌شان استفاده و حمایت کند.
همان‌طور که «پایتخت ۷» امروز به تلویزیون رسیده و همچنان محبوب مردم است، شاید همین علاقه‌مندی‌ها باعث می‌شود که انتظار از محتوا و حفظ اصالت‌های سریال همچنان بالا باشد. بازیگران سریال، در خلق موقعیت‌های کمدی، بسیار توانمند هستند.
البته به نظر می‌رسد در کنار نقدهایی به تغییرات ظاهری برخی از کاراکترها، حذفِ بهبود و برخی از موارد دیگر، طراحی‌ها، خلاقیت‌ها و ابتکارات به‌وضوح از آنِ محسن تنابنده است؛ نفر اول سریال که قوه خلاقه‌اش توانسته است سریال را سرپا نگه دارد. به همین دلیل، انتخاب او به‌عنوان سرپرست نویسندگان، بازیگردان و انتخاب بازیگر، و حتی کارگردان هنری، کاملاً منطقی و به‌جاست.
