متاسفانه بطور تاریخی ایرانیها در 200 سال اخیر درک درستی از «بازدارندگی» نداشته اند و به همین دلیل دائما در معرض تهدید و هجوم بیگانه بوده اند. سخنان اخیر آقای دکتر لاریجانی در مورد بازدارندگی هسته ای جوانب مثبت و منفی زیادی داشته است. جنبه مثبت این است که در این یک سال اخیر مکررا موضوع بازدارندگی هسته ای از سوی مقامات ایرانی شنیده شده است و قبح مسئله ریخته است که جای شادمانی دارد ولی جنبه منفی آن، «درک وارونه»  از موضوع بازدارندگی است.

 ایشان اخیرا بیان فرمودند که : " اگر آمریکا یا اسرائیل به بهانه هسته‌ای ایران را بمباران کنند، ایران مجبور خواهد شد به سمت تولید بمب اتم برود مردم فشار خواهند آورد که به سمت ساخت بمب اتم برویم. این به نفع آنها نیست". در این زمینه چند نکته متذکر میگردد:

1- موضوع «بازدارندگی» یعنی «بازداشتن دشمن از فکر تهاجم» نه اینکه منتظر شویم تا دشمن تهاجم کند و سپس ما به فکر بازدارندگی بیفتیم. مواردی نظیر ترور مستقیم سردار سلیمانی توسط آمریکا و همچنین تهاجم مستقیم اسرائیل به خاک ایران نشان داده است که ایران از «بازدارندگی»  لازم برخوردار نیست وگرنه قاعدتا دشمنان نبایست جرات چنین جسارتهایی را به خود میدادند. امروزه هم که شاهد رجزخوانی ها و تهدیدهای مستقیم و علنی آنها علیه ایران هستیم.
 اگر ایران بعد از ترور شهید سلیمانی به این واقعیت می رسید که بازدارندگی لازم را ندارد، امروز شاهد اینهمه رجزخوانی دشمن و تهدید به جنگ نبودیم.

2-تصور جناب آقای دکتر لاریجانی از اینکه فکر می کنند پس از تهاجم دشمن، همانند تهاجم قبلی اسرائیل به ایران، فرصت کافی برای ساخت سلاح هسته ای وجود دارد کاملا اشتباه است. آمریکایی ها در جنگ های اخیر نشان دادهاند که در جنگ های خود، برای ایجاد رعب و وحشت، از کشتار گسترده و ارتکاب فجایع انسانی  هیچ ابایی ندارند مانند جنگ ویتنام و تهاجم هسته ای علیه ژاپن. آمریکاییها 75 سال پس از جنایت هیروشیما و ناکازاکی حتی حاضر به یک عذرخواهی ساده از مردم ژاپن نشدند چراکه معتقدند آن کشتار وحشتناک بود که باعث تسلیم شدن ژاپن و پایان جنگ جهانی دوم شد. پس تصور اینکه در صورت تهاجم به ایران، چند مرکز محدود هسته ای مورد تهاجم قرار میگیرد کاملا اشتباه است. آنها علاوه بر مراکز هسته ای و کلیه مراکز مهم نظامی، هیچ بعید نیست که برای مبهوت کردن ایران و بازداشتن ایران از عکس العمل تلافی جویانه (همانند تجربه ژاپن)، به شهرهای پرجمعیت ایران نیز حمله اتمی کنند و جنایاتی را مرتکب شوند که در تاریخ بی سابقه است. تصور کنید که حتی به ایران حمله اتمی هم نشود بلکه صرفا به مراکز هسته ای ایران حمله شود. چه اتفاقی میافتد؟

 بخشهای بزرگی از مساحت ایران دچار آلودگی های شدید هسته ای شده و برای چند صد سال غیرقابل سکونت خواهد شد و میلیونها نفر ایرانی در اثر همین آلودگی ها به مرور زمان از بین خواهند رفت و تبعات ژنتیکی آن برای دهها سال دامنگیر نسل ایرانیان خواهد شد. حالا فرض کنید ایران متقابلا مرکز هسته ای دیمونای اسرائیل را هم بزند، چه دردی از ایران دوا میکند؟ آیا آلودگی هسته ای ایران رفع میشود یا جان انسانهای کشته شده به بدن باز میگردد؟!. لذا عاقلانه اینست که ایران قبل از تهاجم دشمن، بازدارندگی هسته ای خود را اعلام کند وگرنه به مثابه «نوشدارو پس از مرگ سهراب» است.

3-یکی از کارکردهای «بازدارندگی هسته ای»، ایجاد ثبات اقتصادی و حفظ ارزش پول ملی است چراکه همه ملل دنیا میدانند که هیچ کشوری (حتی ابرقدرتها) هرگز وارد جنگ تمام عیار با کشور دارای تسلیحات اتمی نمیشود. این به خودی خود یکی از پایه های مهم حفظ ارزش پول ملی و بلکه مهمترین آن است. نداشتن بازدارندگی موثر ایران و ایجاد جو روانی برای احتمال جنگ علیه ایران باعث سقوط آزاد ارزش پول ملی ایران در چند ماه اخیر شده است. یعنی ما همین حالا مستقیما زیر ضربه دشمن هستیم ولی بازهم به رجزخوانی بسنده میکنیم ولی اقدام نمیکنیم و در عوض فقط تاوان آن را میدهیم.   

4- آنچه ما در طول انقلاب از رهبران و بزرگان انقلاب و شهداي بزرگ خود آموخته ايم اين بوده است که «هر موقع در مناطق جنگي راه را گم کرديد نگاه کنيد آتش دشمن کدام سمت را ميکوبد. همان جبهه، جبهه خودي است». حالا چگونه است که وقتي اسرائيل و آمريکا و اروپا و همه دشمنان منطقه ای ايران بر عليه بازدارندگی هسته ای ايران متحد شده اند و علیه آن برنامه ریزی و تهدید میکنند، ما هم سخنان آنها را تکرار و تاييد و تاکيد ميکنيم؟! آيا اين عجيب نيست؟ آيا تا دير نشده نبايد فکري کرد؟.

جناب آقای لاریجانی در انتهای سخن گفتند « این به نفع آنها نیست». از کی تا حالا ما باید به فکر نفع و منفعت آنها باشیم؟ چرا ما ایرانیها از تاریخ درس عبرت نمی گیریم؟ آیا از بین رفتن نیمی از جمعیت ایران در جنگ جهانی (که ایران اصلا در هیچ طرفی از جنگ نبود مایه عبرت نیست؟ جنگ تحمیلی 8 ساله با عراق با حدود نیم میلیون تلفات عبرت آموز نیست؟ آیا حتما باید درگیر جنگ هولناک دیگری با میلیونها تلفات بشویم تا به اهمیت «بازدارندگی هسته ای» پی ببریم؟ 

شاید همواره یکی از آرزوهای مردم و جوانان غیرتمند این سرزمین، دستیابی به «بازدارندگی هسته ای» بوده است که آنهم گرفتار «موش و گربه بازیهای بی نتیجه و بی پایان» با آژانس انرژی اتمی بوده است و برای ایرانیان، تبدیل به یک آرزوی دست نیافتنی شده است. امیدواریم روزی برسد که مسئولین ارشد نظام به این جمع بندی برسند که «تهدید به ساخت بمب اتم دیگر کافیست. اقدام کنید!». دشمن اگر دست به کار شود، به صغیر و کبیر ایران رحم نمیکند و آن روز، روزی است که نه تنها برای «اقدام» بلکه حتی برای «افسوس خوردن» هم دیر است.