به گزارش همشهری‌آنلاین، مصدومیت، مصدومیت و باز هم مصدومیت؛ این خلاصه داستان لیگ بیست‌وچهارم برای امید عالیشاه بود. کاپیتان پرسپولیس از ابتدای فصل با آسیب‌دیدگی‌های ریز و درشت دست‌وپنجه نرم کرد و در نهایت ۷هفته پایانی فصل را هم به همین دلیل از دست داد. او به‌دلیل زانودرد در ۲مسابقه مقابل شمس‌آذر و استقلال خوزستان غایب بود و کادر پزشکی انتظار داشت تا شاید موضوع بدون عمل جراحی به پایان برسد، اما در نهایت مصدومیت عالیشاه بهبود نیافت و زانوی این بازیکن زیر تیغ رفت. به این ترتیب کاپیتان قرمزها در ۵دیدار پایانی فصل هم نمی‌تواند به میدان برود؛ سالی که در آن خبری از بالا بردن جام هم نبود. شاید نتیجه نگرفتن سرخپوشان در ۲هفته اخیر و تقریبا غیرممکن شدن کسب عنوان قهرمانی از سوی آنها، کادرفنی و پزشکی را به این نتیجه رساند که بیش از این روی عالیشاه ریسک نکنند و ترتیب معالجه قطعی او را بدهند.
غیبت در ۲۱مسابقه
شمار بازی‌های پرسپولیس در این فصل، ۴۱مسابقه بوده است؛ ۸بازی در لیگ نخبگان، یک سوپرکاپ، ۲رقابت حذفی و ۳۰دیدار لیگی که ۵تا از آنها باقی مانده است. از این تعداد، امید عالیشاه در ۲۱مسابقه غایب بوده (و خواهد بود) که این آمار بسیار چشمگیر و ناامیدکننده است. به این ترتیب کاپیتان سرخ‌ها در بیش از نیمی از مسابقات این فصل تیمش نتوانست به میدان برود و بدتر اینکه همه اینها فقط به‌خاطر یک آسیب‌دیدگی نبوده. عالیشاه در ۷مقطع از نواحی مختلف مصدوم شد که هرگز علامت خوبی برای این بازیکن ۳۳ساله به شمار نمی‌آید.
۱۲۰۰دقیقه بازی، ۴پاس گل
عالیشاه در این فصل فقط ۱۲۵۷دقیقه برای پرسپولیس به میدان رفت. کاپیتان پرسپولیس در هیچ‌یک از مسابقات این فصل موفق به گلزنی برای تیمش نشد و فقط ۴پاس گل داد؛ ۳تا در لیگ و یکی در جام‌حذفی. ۲پاس گل عالیشاه در لیگ، در دیدار برگشت با تراکتور ارسال شد؛ مسابقه‌ای که برای پرسپولیسی‌ها بسیار حیثیتی بود و حتی توانست منجر به بازگشت این تیم به کورس قهرمانی شود، هرچند با فرصت‌سوزی‌های بعدی این موقعیت از کف رفت.
فراتر از آمار
می‌بینید که عالیشاه در خیلی از مسابقات غایب بوده و حتی از نظر آماری هم یکی از ضعیف‌ترین فصول فوتبالش را پشت سر گذاشته، اما نکته مهم اینجاست که حضور او در زمین همیشه برای پرسپولیس یک وزنه روحی و فنی بزرگ بوده؛ چیزی فراتر از اعداد و ارقام. حتی نتایج سرخپوشان در غیاب کاپیتان هم نشان می‌دهد عالیشاه «روح» پرسپولیس است و در غیاب او، تیم یک عنصر مهم کم دارد. برای نمونه شاید خوب باشد سراغ درخشان‌ترین لحظه عالیشاه در این فصل برویم؛ زمانی که او در دربی برگشت، با جنگندگی و تجربه بالا توپ مهران احمدی را در گوشه زمین خودی گرفت و با یک پاس فوق‌العاده، علی علیپور را با حسین حسینی تک به تک کرد، بعد هم پنالتی و یک گل مهم. عالیشاه فصل بعد ۳۴ساله خواهد بود و اگر بتواند بالاخره از این همه درد مزمن رهایی بیابد و البته نظر مثبت اسماعیل کارتال را هم جذب کند، شاید بار دیگر خالق خاطرات خوب برای تیمش لقب بگیرد.
