به گزارش خبرورزشی، در آستانه بازی مهم رئال مادرید و آرسنال با خواندن دو مقاله جذاب از دو نویسنده درجه یک دیلی میل و آ.اس در حال و هوای این بازی قرار بگیرید...
ابتدا نوشته دیلی میل؛
آرسنال–رئال، همچون دربی سلطنتی؛ دکلان رایس یا جود بلینگام؟
سرنوشت این نبرد در میانه میدان رقم می‌خورد؛ جایی که دو ملی‌پوش انگلیسی، با هوشیاری تاکتیکی، کنترل بازی را در دست دارند: دکلان رایس با پاس‌های دقیق و نظم‌بخشش و جود بلینگام به‌عنوان بازیسازی چندبعدی و خلاق.
پادشاهان اروپا برابر یکی از مدعیان تازه‌نفس تاج‌وتخت. میکل آرتتا، سرمربی آرسنال، آنچلوتی را «الهام‌بخش همیشگی» خوانده—مربی‌ای که آرزو دارد روزی به جایگاهش برسد. در یک سوی میدان، یکی از زهردارترین خطوط حمله اروپا—هم‌ردیف با بارسلونا. در سوی دیگر، تیمی با خط دفاعی مستحکم، که می‌توانست کامل‌تر باشد اگر گابریل ماگالایس را از دست نداده بود.
این نخستین پرده از مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان است، در ورزشگاه امارات؛ میان تیمی که فقط برای دومین بار در ۱۵ سال گذشته به این مرحله رسیده، و تیمی که در ۳۳ مورد از ۳۹ حضورش در این تورنمنت، تا مراحل بالاتر صعود کرده. اما این فقط یک دیدار اروپایی نیست—تقابل لندن و مادرید، هم‌زمان به دوئلی تمام‌عیار میان دو ستاره تیم ملی انگلستان تبدیل شده: دکلان رایس، ۲۶ ساله، ستون آرسنال؛ و جود بلینگام، ۲۱ ساله، مغز متفکر رئال. دو بازیکنی که توماس توخل آن‌ها را از اصلی‌ترین امیدهای انگلیس برای قهرمانی در جام جهانی می‌داند.
رهبران میدان: رایس و بلینگام
رایس و بلینگام، پیش از آنکه بازیکن باشند، رهبرند. چه در تیم ملی، و چه در باشگاه‌هایی که حالا دومین فصل حضور خود را در آن‌ها می‌گذرانند. در تیم ملی، رایس همان مغز متفکر خط دفاع است، و بلینگام پلی‌میکری خلاق که پشت مهاجمان می‌درخشد. اما در آرسنال و رئال، نقش آن‌ها فراتر رفته است.
رایس خیلی زود از فشار عنوان «گران‌ترین خرید تاریخ فوتبال انگلیس» عبور کرد—با انتقالی ۱۱۶ میلیون یورویی در تابستان ۲۰۲۳، گران‌تر از بلینگام که با ۱۰۳ میلیون یورو به مادرید پیوست. رایس نه‌تنها میانه میدان آرسنال را از آنِ خود کرد، بلکه با شخصیت و کلاسش، به آن هویت بخشید. حتی زمانی که آرتتا او را به نقش‌های هجومی‌تری گماشت، درخشید. حالا نه‌فقط در بازیسازی، که در ضربات ایستگاهی هم یک تهدید است: یکی از عوامل اصلی آمار بالای آرسنال در گل‌های ایستگاهی. او در لیگ قهرمانان ۲ گل و ۲ پاس گل در ۹ بازی داشته و در لیگ برتر نیز با ۲ گل و ۵ پاس گل، یکی از پایدارترین مهره‌هاست. امشب، به‌نظر می‌رسد برای چنین شبی ساخته شده باشد؛ دیداری که بوکایو ساکا آن را مهم‌ترین بازی دورانش با پیراهن آرسنال دانسته.
و اما جود…
بلینگام هم برای چنین لحظاتی زاده شده است. در رئال، فقط استعداد و تکنیک کافی نیست—باید کلاس و ذهنیت داشت. و بلینگام، همه این‌ها را در ترکیبی کم‌نظیر دارد. فصل گذشته، نخستین فصلش در مادرید، با قهرمانی در لالیگا و لیگ قهرمانان همراه بود. فصل جاری را آرام‌تر آغاز کرد—تحت‌تأثیر خستگی ناشی از یورو—اما به‌سرعت به سطح همیشگی‌اش بازگشت. در میان ستارگان خط حمله رئال، که هرکدام نیاز به توجه و مدیریت دارند، بلینگام نقش شماره ۱۰ را با وقار ایفا می‌کند: گل می‌زند، گل می‌سازد، و فداکارانه بازی می‌کند.
پیش از شروع مسابقه، رایس و بلینگام احتمالاً یکدیگر را در آغوش خواهند کشید. اما چند دقیقه بعد، به رقبایی سرسخت در مرکز میدان تبدیل می‌شوند. جایی که نبرد «انگلیسی» این دو، می‌تواند کلید صعود یکی از دو غول فوتبال اروپا به نیمه‌نهایی باشد.
و حالا نوشته آ.اس اسپانیا؛
تهدیدی که از آسمان فرود می‌آید
آرسنال تیمی است که بیش از هر تیم اروپایی دیگری از ضربات کرنر گل می‌زند. در مقابل، رئال مادرید طی هفت فصل گذشته، هرگز این‌چنین آسیب‌پذیر در دفاع از ضربات ایستگاهی نبوده است. حالا کهکشانی‌ها باید سه‌شنبه‌شب به ورزشگاه امارات سفر کنند؛ جایی که هر گل نشانی از هویت میزبان دارد—نشانی از تمرین، نظم، و طراحی دقیق.
تیم میکل آرتتا، در سراسر اروپا، پیشتاز گل‌زنی از روی کرنر است. در سوی دیگر میدان، مادریدی‌ها قرار دارند که در فصل جاری پنج بار از این مسیر تنبیه شده‌اند؛ آماری که از فصل ۱۸–۲۰۱۷ به این‌سو، بی‌سابقه است.
بهره‌برداری از ضربات ایستگاهی در آرسنال، موضوعی اتفاقی یا گذرا نیست. این یک سلاح تعریف‌شده و شناخته‌شده است، حاصل سال‌ها کار سیستماتیک و برنامه‌ریزی‌شده. با این حال، هنوز هم حریفان لیگ برتری را غافلگیر می‌کند. حالا نوبت آنچلوتی و شاگردانش است که با این تهدید مواجه شوند—تیمی که در پنج دیدار اخیرش، سه بار از کرنر گل خورده و بارها در همین صحنه‌ها اشتباه کرده است.
تکرار اشتباهات در نبردهای هوایی
رئال مادرید فصل جاری را با زنگ خطری از همان ابتدا آغاز کرد. در دیدار برابر مایورکا، گل تساوی آن‌ها از کرنری رقم خورد که موریقی با ضربه سری دقیق و بی‌مقابله، توپ را به گوشه دروازه کورتوا فرستاد.
در هفته هفدهم، رایو وایکانو دومین تیمی بود که از همین راه ضربه زد. مومین در دقیقه ۳۵، روی کرنر ارسالی ایسی، دروازه مادرید را باز کرد. نتیجه؟ تساوی ۳-۳ و از دست رفتن دوباره امتیاز.
در ماه مارس، نوبت به بتیس رسید. ایسکو، مسئول اصلی ضربات ایستگاهی پلگرینی، از جناح چپ کرنری فرستاد که جانی کاردوسو آن را از فاصله‌ای نزدیک به گل تبدیل کرد. رئال آن شب در ویامارین باخت.
دو هفته بعد، ویارئال همان زخم کهنه را باز کرد. کرنری به تیر اول که کسی مسئولیتش را نپذیرفت، کافی بود تا فویث از فرصت استفاده کند و توپ را از کنار کورتوا عبور دهد.
و سرانجام، همین شنبه گذشته، والنسیا آخرین ضربه را زد. ضربه سر دیاخابی، از بالای سر رودیگر عبور کرد و فران گونزالس را به گل رساند—دوباره از کرنر، دوباره از هوا.
استراتژی آرسنال
این اشتباهات، حالا در بدترین زمان ممکن تکرار می‌شوند؛ درست در آستانه جدالی که حریف، استاد استفاده از همین موقعیت‌هاست. زمانی که بازی گره می‌خورد و فضاها بسته می‌شود، آرسنال راهش را از آسمان پیدا می‌کند.
ارسال‌های دقیق بوکایو ساکا و دکلن رایس، طراحی‌شده و هدفمند، توپ را به نقطه کور دفاع و دروازه‌بان‌ها می‌رساند. این تیم در ۵۴ بازی اخیرش، ۱۲ گل از کرنر به ثمر رسانده—آماری که آن‌ها را به پادشاه استراتژی‌های ایستگاهی لیگ برتر تبدیل کرده است.
اگر مادرید همچنان بخواهد در همین مسیر قدم بزند، سه‌شنبه شب در امارات نه‌تنها با توپچی‌ها، بلکه با نقطه‌ضعف خود روبه‌رو خواهد شد. جایی که گل‌ها از زمین نمی‌آیند، از آسمان فرود می‌آیند.
در مقابل، رئال مادریدی قرار دارد که چرخش‌های مداوم در خط دفاعی، توانایی این تیم را در مقابله با چنین صحنه‌هایی تضعیف کرده است. مصدومیت بازیکنان کلیدی همچون دنی کارواخال (با مصدومیتی بلندمدت)، رودیگر و آلابا (که اکنون بهبود یافته‌اند)، در کنار چرخش‌های مکرر که گاهی شامل حضور آسنسیو یا شوامنی در قلب خط دفاعی بوده، و تطبیق گهگاه فدریکو والورده در پست مدافع راست، بهای سنگینی برای تیم داشته است. در نتیجه، نبود یک ساختار ثابت و هماهنگ، ضعف رئال را در نبردهای هوایی به‌وضوح نشان می‌دهد؛ نقطه‌ضعفی که ممکن است در دیدار برابر آرسنال بیش از پیش نمایان شود، چرا که تهدید، این سه‌شنبه، از آسمان فرود می‌آید.
