به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: نشریه آمریکایی فارن افرز ضمن انتشار این مطلب نوشت: سیاست‌های غیرقابل پیش‌بینی و رویکرد تهاجمی ترامپ در دور اول، از جمله جنگ تجاری با چین، پکن را وادار کرد تا استراتژی‌های خود را بازنگری کند. حالا، با بازگشت او به کاخ سفید، چین ممکن است از آشوب‌ها و شکاف‌هایی که سیاست‌های او ایجاد می‌کند، به نفع خود استفاده کند.

رویکرد «اول آمریکا»ی ترامپ باعث شد متحدان سنتی واشینگتن، از جمله اروپا و ژاپن، در مورد قابلیت اطمینان ایالات متحده تردید کنند. چین این شکاف‌ها را فرصتی برای گسترش نفوذ خود دید و روابط تجاری و دیپلماتیک خود را با این کشورها تقویت کرد. دور دوم احتمالی ترامپ ممکن است حتی بیشتر از دور اول به نفع چین باشد. سیاست‌های او احتمالاً بار دیگر بر تعرفه‌ها، کاهش تعهدات بین‌المللی، و تمرکز بر مسائل داخلی متمرکز خواهد بود. این رویکرد می‌تواند چند فرصت کلیدی برای پکن ایجاد کند:

اگر ترامپ بار دیگر متحدان ناتو را تحت فشار قرار دهد یا از تعهدات امنیتی در آسیا عقب‌نشینی کند، چین می‌تواند شکاف‌ها را عمیق‌تر کند. برای مثال، تهدید به خروج نیروهای آمریکایی از کره جنوبی یا ژاپن می‌تواند این کشورها را به سمت تعامل بیشتر با چین سوق دهد. پکن همچنین می‌تواند از تنش‌های تجاری با اروپا برای جذب سرمایه‌گذاری و تقویت روابط اقتصادی استفاده کند.

تعرفه‌های جدید یا تحریم‌ها علیه چین ممکن است بار دیگر اقتصاد جهانی را مختل کند، اما چین اکنون بهتر آماده است. پکن با تمرکز بر خودکفایی (مانند ابتکار «چرخه دوگانه») و تقویت بازار داخلی خود، می‌تواند اثرات این اقدامات را کاهش دهد. در عین حال، هرج‌ومرج اقتصادی در غرب می‌تواند سرمایه‌گذاران را به سمت بازارهای آسیایی، به‌ویژه چین، هدایت کند.

در حالی که ایالات متحده درگیر مسائل داخلی یا مناقشات تجاری است، چین می‌تواند برنامه‌های جاه‌طلبانه خود را در زمینه هوش مصنوعی، فناوری ۵G، و نوسازی نظامی تسریع کند.

پکن به‌جای مقابله مستقیم، ترجیح می‌دهد صبر کند تا سیاست‌های آمریکا خودبه‌خود متحدانش را از آن دور کند یا اقتصادش را تضعیف کند. در عین حال، چین می‌تواند با دیپلماسی فعال‌تر، مانند میزبانی اجلاس‌های بین‌المللی یا پیشنهاد کمک به کشورهای در حال توسعه، خود را به‌عنوان جایگزینی باثبات‌تر برای ایالات متحده معرفی کند. به عنوان مثال، اگر ایالات متحده بار دیگر از توافق‌های آب‌وهوایی مانند پیمان پاریس خارج شود، چین می‌تواند با پر کردن این خلأ، رهبری جهانی در مسائل زیست‌محیطی را به دست گیرد؛ حرکتی که هم مشروعیت سیاسی به همراه دارد و هم نفوذ اقتصادی.

آشوب‌ها و بی‌ثباتی‌هایی که ممکن است از سیاست‌های ترامپ ناشی شود، فضائی را برای چین فراهم می‌کند تا نفوذ جهانی خود را گسترش دهد، اتحادهای آمریکا را تضعیف کند، و در رقابت طولانی‌مدت برای برتری ژئوپلیتیک پیش بیفتد. موفقیت این استراتژی به توانایی چین در مدیریت ریسک‌ها و بهره‌برداری دقیق از اشتباهات آمریکا بستگی دارد. در حالی که ایالات متحده درگیر مسائل داخلی و سیاست‌های تفرقه‌افکن خود است، چین ممکن است آرام اما پیوسته به سمت جایگاهی قدرتمندتر در نظم جهانی حرکت کند.