به گزارش خبرورزشی، اینتر میلان در بازی سخت خارج از خانه مقابل بایرن مونیخ یک پیروزی بزرگ کسب کرد. نراتزوری بازی مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا را دو بر یک از بایرن مونیخ برد تا بتواند با حفظ این نتیجه در بازی برگشت راهی نیمه نهایی شود.
گزارشی از کنفرانس مطبوعاتی پس از این بازی حساس را می خوانید:
او منتظر بازی پنجم ماند تا یکی از زیباترین شب‌های دورانش روی نیمکت اینتر را رقم بزند. خشم روز گذشته جای خود را به لبخندی پهن روی چهره‌ی سیمونه اینزاگی داد؛ کسی که بعد از چهار شکست متوالی مقابل بایرن، بالاخره برگ برنده‌اش را رو کرد. و چه برگ برنده‌ای!
«این پیروزی رضایتی عظیم برایم داشت. بایرن از سال ۲۰۲۱ در لیگ قهرمانان در خانه شکست نخورده بود — این یکی از درخشان‌ترین بردهای من است، بردی با عمق و اهمیت، هرچند همیشه فینال‌ها هستند که در خاطر می‌مانند. اما این فقط نیمه‌ی اول است. هنوز کار تمام نشده. نیمه‌ی دوم در سن‌سیرو خواهد بود و باید همان نمایشی را ادامه دهیم که اینجا ارائه دادیم.»
احساسی و پرانرژی. اینزاگی هنوز سرشار از آدرنالین است، حتی هنگام ورود به نشست خبری. و می‌توان اشتباه کوچک زمانی‌اش را بخشید: «آن گل دقیقه ۹۱ — که البته سه دقیقه زودتر زده شد — با دخالت دروازه‌بان‌مان در فرایند ساخت بازی، فوق‌العاده بود و همه‌چیز را درباره ذهنیت تیم ما می‌گوید. در این یک روز و نیم بعد از بازی با پارما، گفتیم که باید بیشترین مالکیت توپ را از بایرن بگیریم، بی‌آنکه توپ را بی‌هدف دور کنیم. با شخصیتی قوی به زمین آمدیم، در نیمه‌ی اول توپ را خیلی خوب نگه داشتیم. بعد از آن بایرن فشار آورد، اما تیم‌مان خونسردی‌اش را حفظ کرد. همان گل پایانی، نتیجه‌ی همین رویکرد بود؛ نشانی از حضور کامل تیم در بازی و وفاداری تا سوت پایان به اصولی که چهار سال است با آن‌ها بازی می‌کنیم.»
همه شایسته‌ی تحسین‌اند
«ما داریم از خود عبور می‌کنیم، واقعاً همین‌طور است. هیچ‌وقت این‌قدر مصدوم نداشتیم، آن هم در فاصله‌ی فقط دو ماه. اما باید به بازیکنانم تبریک بگویم؛ آن‌ها دلبستگی فوق‌العاده‌ای به پیراهن اینتر دارند و از خستگی فراتر رفته‌اند. واقعاً تأثیرگذار بودند.»
او ادامه می‌دهد:
«عصبانی می‌شوم وقتی حرف از تعویض‌ها می‌شود و پای بازیکنان به میان می‌آید. اگر انتقادی هست، متوجه من باشد، نه آن‌ها. اگر امروز، در هشتم آوریل، در موقعیتی هستیم که برای همه‌چیز می‌جنگیم، این به لطف تمام اعضای تیم است. در اینجا چیزی به نام ذخیره نداریم. گاهی کسی که وارد زمین می‌شود، سرنوشت‌ساز است و گاهی نه. اما این موفقیت، حاصل تلاش همه است.»
آفرین داویده.
تقدیری ویژه از فراته‌زی، که اینزاگی درباره‌اش گفت:
«خوشحالم که او سرنوشت بازی را رقم زد، بعد از روزهایی که چندان برایش خوشایند نبود. این شب برایم نشانه‌های خیلی خوبی داشت، بی‌تردید. واقعیت این است که من خوش‌شانس بودم که چنین گروهی از بازیکنان را دارم. امیدوارم بتوانیم چند مهره را برگردانیم و ببینیم چه کسانی نیاز به استراحت دارند. دی‌مارکو باید برای بازی شنبه بررسی شود. آچربی هم بین دو نیمه روی تخت ماساژ بود، اما دندان روی جگر گذاشت و ادامه داد. اما باید ادامه دهیم؛ این شب به ما انرژی لازم را برای بازی‌های آینده داد.»
اکنون نوبت دیدار با کالیاری است، پیش از بازی برگشت برابر تیم کمپانی. اینتر به مسیرش ادامه می‌دهد. اینزاگی همان‌جا نشسته، لبخند بر لب، ارتباطش را با تیم به بالاترین سطح رسانده، اما در زمین، همان آدم همیشگی باقی مانده. و حالا در آلمان هم این را فهمیده‌اند.
