مشاور مقام معظم رهبری در امور بین‌الملل تاکید کرد که با توجه به تغییرات اوضاع بین‌المللی، چین و ایران بیش از گذشته نیاز به همکاری دارند و هر دو کشور گام‌های مثبتی در زمینه تحکیم و گسترش روابط برداشته‌اند.
به گزارش ایسنا، در یادداشت علی اکبر ولایتی که در CGTN چین منتشر شده، آمده است: چین و ایران دو کشوری هستند که رابطه بسیار طولانی و چند هزار ساله دارند و علت آن قرابت اخلاقی و معنوی در ارتباطات تاریخی بدون هرگونه تنش و درگیری بوده است.
ایران و چین با سابقه تاریخی هزاران ساله از پیوندهای عمیق معنوی برخوردارند. هیچ یک از دو کشور خاطره تلخی از یکدیگر ندارند و همواره در صلح و تردد متفکرین و تجار و و عرفا و بزرگان معنوی بوده‌اند. بررسی آثار ادبی و هنری دو کشور نشان می دهد هر دو کشور با سابقه طولانی تاریخی ظرفیت های مناسبی برای از سر گیری و بازسازی روابط راهبردی دارا می‌باشند.
بعضی از نمونه های بسیار ارزشمند مدعای ما را در این رابطه تنگاتنگ فکری ، ادبی و معنوی اثبات می کند . سعدی یکی از برجسته ترین شعرای ایران و جهان در قرن هفتم می زیست و مجموعه آثار وی اعم از شعر و نثر و ...... به لحاظ جامعیت و عمق در دنیا بی نظیر است . ابن بطوطه جهانگرد مسلمان مراکش در نیمه اول قرن هشتم به چین سفر کرده بود و در آن سفر میهمان خاقان چین بود. در آنجا پذیرایی بسیار خوبی از او انجام شد و در انتهای سفر پادشاه چین یک کشتی برای سفر به آسیای جنوب شرقی در اختیار او قرار داد.
ابن بطوطه در کتابی با عنوان رحله ضمن شرح چگونگی دیدارش از این کشور، مطالب ارزشمندی آورده است که نمونه ای از آن در کتاب رحله آمده است :
که امیرزاده چینی او را بدرقه می کرد و در کنار آنها یک قایق با نوازندگان و خوانندگان همراه او بود و وی می نویسد که آنها اشعار مختلفی به زبان های چینی ، عربی و فارسی میخواندند و با اینکه ابن بطوطه فارسی نمیدانست ولی نوشته شده که یک قطعه شعر فارسی از سعدی را خوانندگان بیشتر میخواندند طوری که او کاملا شعر را درک کرد.
بخشی از شعر به این ترتیب است:
تا دل به مهرت داده ام در بحر فکر افتاده ام
تا در نماز ایستاده ام گویی به محراب اندری
نتیجه ای که از این ارتباطات فرهنگی میگیریم این است که از گذشته دور ایران شین جیانگ و سی زانگ را جزیی از چین میداند و این ادعای برخی کشورها که سی زانگ را جزیی از چین نمیداند بی‌جا میداند.
اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران ابتدا به دعوت اینجانب آقای «وو شه‌چیان» وزیر خارجه وقت چین به ایران آمدند و بعد از آن به دعوت ایشان در سال ۱۳۶۱ به چین سفر کردم که سفر بسیار کلیدی بود زیرا دو کشور در کمال صمیمت پایه روابط جدیدی را بعد از انقلاب پایه گذاری کردند.
مطابق آن در مرحله ای دیگر مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی، ریاست محترم وقت مجلس را اینجانب در سفر به چین همراهی کردم. سفر بعدی در معیت حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای که در آن زمان رییس جمهور بودند در سال ۱۳۶۸ انجام شد و به برکت وجود ایشان قراردادهای بسیار ارزشمندی بین دو کشور امضا شد.
اکنون با توجه به تغییرات اوضاع بین‌المللی، چین و ایران بیش از گذشته نیاز به همکاری دارند و هر دو کشور گام های مثبتی در زمینه تحکیم و گسترش روابط برداشته اند که مهم ترین آنها برنامه همکاری جامع، عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای و بریکس که با کمک و تسهیلات چین و روسیه برای ایران فراهم شد و پایه روابط بسیار ارزشمند و محکمی را بین دو کشور مشخص می‌کند.
هر چه زمان میگذرد نزدیکی کشور ایران و چین بیشتر می شود و بنده گمان می کنم که در آینده نزدیک این همبستگی بیشتر خواهد شد.
