نیمکت استقلال در فصل اخیر بی‌ثبات‌ترین حالت ممکن را داشته و در این میان، نباید از بی‌ثباتی کرسی مدیریت باشگاه و تصمیمات خلق‌الساعه مدیران باشگاه هم گذر کرد. البته که نباید روی عملکرد ضعیف و دور از انتظار بازیکنان استقلال هم سرپوش گذاشت و کم‌طاقتی هواداران را در برخی مقاطع مختلف فصل، نادیده گرفت تا بحران به‌وجود آمده در استقلال که این تیم را از یک مدعی قهرمانی به یکی از کاندیدا‌های سقوط به لیگ آزادگان تبدیل کرده، با همکاری همه طرفین باشد!
کادرفنی، بازیکنان و حتی هواداران هر کدام به سهم خود در وضعیت کنونی استقلال مقصرند، اما باید گفت که بیش از همه، مدیریت باشگاه مقصر حالِ نابسامان استقلال در مقطع کنونی فصل است. مدیریتی که در ابتدای فصل تحت‌سیطره احمد شهریاری و فرشید سمیعی کارش را پیش می‌برد و حالا علی تاجرنیا و علی نظری‌جویباری در رأس هرم مدیریت باشگاه هستند. از همان پیش از شروع فصل جدید، دومینوی اشتباهات مدیریتی به حرکت در آمد و به نظر می‌رسد که این دومینوی اشتباهات قصد توقف ندارد و شتابان تا پایان فصل به حرکت خود ادامه می‌دهد.
شهریاری و سمیعی در مسیر بستن استقلالِ فصل جاری، اشتباهات مهلکی داشتند که می‌توان لیستی بلندبالا از فجایع دوران مدیریتی آنها نوشت، اما نمی‌توان ۱۰۰ درصد حال نازار استقلال را پایِ عملکرد مدیریتی آنها نوشت و باید مدیران فعلی را هم در بحران به‌وجود آمده دخیل دانست؛ مدیرانی که بعد از عدم تعامل با پیتسو موسیمانه و فسخ یک‌طرفه قرارداد او، عجیب‌ترین مسیر را گذراندند و عجیب‌ترین انتخاب ممکن را داشتند و حال بدِ استقلال را بدتر کردند!
علی نظری‌جویباری، مدیرعاملی فعلی استقلال هنوز توضیح نداده که دقیقاً در آخرین جلسه تمرینی موسیمانه که با حضور نظری‌جویباری برگزار شد، چه اتفاقی رخ داد که سرمربی اهل آفریقای جنوبی ساعتی بعد از آن جلسه تمرینی، قراردادش را فسخ کرد و رفت! او هنوز مسیر مذاکره با والتر ماتزاری و چرایی نشدن حضورش در استقلال را شفاف نکرده و از همه مهم‌تر، برای هواداران استقلال عیان نکرده که سقوط آزاد از گزینه‌ای که فصل گذشته در سری‌آ ایتالیا بود به گزینه‌ای که به تازگی از استقلال خوزستان جدا شده، چگونه اتفاق افتاد؟
نظری‌جویباری که ۹۵ درصد والتر ماتزاری را سرمربی استقلال می‌دانست، هنوز توضیح نداده که چه شد میودراگ بوژوویچ روی نیمکت استقلال نشست! حضور تک‌وتنهایِ او در مراسم معارفه سرمربی مونته‌نگرویی به خوبی نشان می‌داد که اجماع مدیریتی روی انتخاب سرمربی جدید نیست و بعد از وتو شدن حضور جنجالی فیروز کریمی که او هم گزینه مدنظر مدیرعامل استقلال بود، نظری‌جویباری سعی داشته تا با انتخاب یک چهره خارجی فقط روی آن جمله خود که استقلال پلن «B» هم دارد، جامه عمل بپوشاند!
مدیرعامل استقلال به هزار و یک سوال باید پاسخ بدهد که شاید مهم‌ترین آن، مقایسه بوژوویچ و برانکو باشد؛ جایی‌که علی نظری‌جویباری بعد از انتخاب فدراسیون فوتبال، در دفاع از گزینه منتخب خود گفت: «ما سرمربی تیم خودمان را تا پایان فصل انتخاب کردیم و اگر روندی رو به رشد داشت با او ادامه می‌دهیم. ما می‌خواهیم او برانکو دیگری برای فوتبال ایران باشد. اگر روند کارش خوب بوده و همچنین باشگاه و هوادار رضایت داشته باشند، همکاری ما ادامه پیدا خواهد کرد».
علی نظری‌جویباری فقط تا به اینجا در مصاحبه‌هایش سعی نکرد از تصمیمات خود دفاع کند، بلکه بعد از انتخاب بوژوویچ و شروع به کار سرمربی مونته‌نگرویی در استقلال با باخت در داربی، این‌گونه نسبت به وضعیت استقلال واکنش نشان داد: «بنای ما در ابتدای کار بستن تیم، نگهداری تیم و خروج از بحران بود که خوشبختانه حاصل شد و امیدواریم بتوانیم برای سال آینده نیز تیم خوبی ببندیم». اینکه دقیقاً استقلال با بوژوویچ از کدام بحران خارج شد، شاید جزو همان هزار و یک سوالی باشد که پاسخ آن را فقط و فقط مدیرعامل استقلال می‌داند!
بوژوویچ در ۷ بازی روی نیمکت استقلال نه‌تنها بردی به‌دست نیاورده، بلکه نمایش‌های تیم تحت هدایت او هم رضایت‌بخش نبوده و همین مسئله صف منتقدان عملکرد مرد مونته‌نگرویی را عریض‌وطویل کرده است. همان‌طور که در ابتدای مطلب عنوان شد، اینکه چه شد استقلال به این نقطه رسید و حال و روزش هر روز بحرانی‌تر از روز قبل می‌شود، محصول مشترک ضعف عملکرد در کادرفنی، مدیریت، بازیکنان و هواداران است، اما مشخصاً بیش از همه، مدیران باشگاه مقصر هستند و بدون‌تردید سهم مدیریت فعلی کمتر از مدیریت قبلی نیست.
منبع: فوتبال ۳۶۰
