نخستین بار در جهان نوزادی با استفاده از ربات تزریق اسپرم تحت کنترل هوش مصنوعی فرایند لقاح را کامل کرد. این نوزاد نتیجه فرایند لقاح مصنوعی (IVF) از طریق سیستم خودکار است که در آن تمام مراحل تزریق اسپرم به تخمک بدون دخالت مستقیم انسان انجام می‌شود. پیشرفت دانشمندان آمریکایی در درمان ناباروری اهمیت زیادی دارد.
براساس گزارش‌های منتشرشده، این فناوری نوین را محققان شرکت زیست‌فناوری Conceivable Life Sciences در نیویورک توسعه داده‌اند و هدف آن کاهش خطاهای انسانی و افزایش دقت در فرایندهای لقاح آزمایشگاهی اعلام شده است. یکی از مراحل مهم این سیستم انتخاب دقیق اسپرم‌های سالم توسط هوش مصنوعی و بی‌حرکت‌سازی آنها با لیزر برای تزریق به تخمک است.
در آزمایشی که این سیستم خودکار در کلینیک IVF گوادالاخارای مکزیک انجام داد، تخمک‌های اهداکننده با اسپرم شوهرش که مشکل حرکت اسپرم داشت، بارور شدند. از 5 تخمک، 4 مورد بارور شدند و درنهایت، یکی از آنها منجر به تولد نوزاد سالمی شد.
مادر این نوزاد زنی 40 ساله است که در تلاش‌های قبلی‌اش برای بارداری از طریق IVF شکست خورده بود. در این روش جدید، تیمی از دانشمندان به رهبری دکتر «ژاک کوهن» از شرکت زیست‌فناوری Conceivable Life Sciences، سیستمی طراحی کردند که می‌تواند تمام 23 مرحله اصلی فرایند «تزریق درون‌سیتوپلاسمی اسپرم» (ICSI) را خودکار انجام دهد.
پروفسور «مندیزابال-روئیز»، مهندس ارشد این پروژه، می‌گوید این سیستم با دقت و سرعت بالا می‌تواند تمام 23 مرحله کلیدی فرایند تزریق اسپرم را انجام دهد و حتی دقت آن از انسان‌ها بیشتر است.
روش ICSI که از دهه 1990 رایج شده، شامل تزریق اسپرم به تخمک در آزمایشگاه است و معمولاً در موارد ناباروری مردان استفاده می‌شود. تاکنون جنین‌شناسان مجربی این فرایند را با استفاده از میکروسیستم‌های خاص دستی انجام می‌دادند اما دقت آن می‌توانست تحت‌تأثیر خستگی یا خطای انسانی قرار بگیرد.
سیستمی که با استفاده از هوش مصنوعی ساخته شده نه‌فقط می‌تواند سالم‌ترین اسپرم‌ها را براساس ظاهرشان انتخاب کند، بلکه با استفاده از لیزر، دم اسپرم را برای تزریق بی‌حرکت می‌کند. سپس، هوش مصنوعی اسپرم را در سوزن تزریق قرار داده و آن را وارد تخمک می‌کند.
به گفته محققان، فرایند تزریق خودکار به‌طور میانگین 9 دقیقه و 56 ثانیه برای هر تخمک زمان می‌برد که به‌دلیل آزمایشی‌بودن روش، اندکی بیشتر از روش دستی بود. البته محققان امیدوارند این زمان در آینده کمتر شود.
باوجود این دستاورد مهم، متخصصان تأکید دارند برای اثبات کارایی بیشتر این روش نسبت به روش‌های سنتی، انجام مطالعات گسترده‌تر و مقایسه‌ای ضروری است. همچنین هزینه بالای این فناوری می‌تواند مانعی برای استفاده گسترده از آن در مراکز درمان ناباروری باشد.
نتایج این پژوهش در Reproductive BioMedicine Online منتشر شده است.
