به گزارش رکنا، در سکوت تلخ غروب یک روز بهاری، زهرا ناصری، بانوی فداکار ۴۶ ساله از روستای سفیدان تبریز، در پی مرگ مغزی چشم از جهان فرو بست. اما پایان زندگی او، آغاز دوباره‌ای بود برای سه انسان که میان مرگ و زندگی در نوسان بودند.
در اوج اندوه و ناباوری، خانواده این مادر از خودگذشته، تصمیمی بزرگ و انسانی گرفتند؛ آن‌ها با اهدای اعضای عزیزترین‌شان، نور امید را در دل سه خانواده دیگر روشن کردند.
کبد و کلیه‌های زهرا ناصری، به سه مرد تبریزی اهدا شد و نفس‌هایشان دوباره جان گرفت. حالا قلب مادرانه‌ای که برای عزیزانش تپیده بود، با ایثار و مهربانی، در کالبد دیگری به تپش افتاده است.
زهرا رفت، اما عشق، ایثار و انسانیتش زنده ماند.
رفت، اما هنوز سه نفر هر روز صبح، با تپش بخشنده‌ی قلب او زندگی را از نو آغاز می‌کنند...
یادش گرامی، راهش روشن، و قلب مهربانش جاودانه باد.
