به گزارش همشهری آنلاین به نقل از طرفداری؛ حدود یک سال از افشای یکی از پرسروصداترین و بحث‌برانگیزترین پرونده‌های فساد در تاریخ فوتبال ایران می‌گذرد؛ ماجرایی که با بازداشت‌ها، احضارها و انتشار اسناد متعدد آغاز شد و در روزهای ابتدایی، این تصور را ایجاد کرد که سرانجام اراده‌ای جدی برای مقابله با فساد ساختاری در فوتبال شکل گرفته است.
اما حالا، با گذشت ماه‌ها سکوت و بی‌خبری، این سؤال ساده و تلخ در ذهن همه اهالی فوتبال و افکار عمومی شکل گرفته: چه شد؟
پرونده فساد در فوتبال ایران به کجا رسید؟
پرونده‌ای که در ابتدا با وعده «پیگیری تا رسیدن به ریشه‌ها» و «برخورد قاطع با مفسدان» همراه بود، حالا تبدیل به یکی از نمادهای تمام‌عیار از مماشات، لاپوشانی و بازی‌های پشت پرده در فوتبال شده است. در حالی که انتظار می‌رفت حداقل برخی از چهره‌های دخیل از سمت‌های خود کنار گذاشته شوند یا روند دادرسی شفاف و عمومی طی شود، نه‌تنها این اتفاق نیفتاد، بلکه برخی از افراد مورد اشاره، هنوز هم در همان جایگاه‌های قبلی خود مشغول‌اند؛ بی‌هیچ توضیح، بی‌هیچ شرمندگی.
فساد در فوتبال ایران
نهادهای ناظر؛ قوه قضائیه، نهادهای امنیتی، سازمان بازرسی، فدراسیون فوتبال… همه در ظاهر مدعی پیگیری‌اند، اما خروجی چه بوده؟ هیچ. نه حکمی صادر شده، نه لیستی منتشر شده، نه حتی یک نشست خبری برای روشن‌سازی افکار عمومی برگزار می‌شود. در عوض، آن‌چه باقی مانده فقط ابهام است.
فوتبال ایران در این سال‌ها از درون پوسیده؛ نه به‌خاطر باختن در زمین، بلکه به‌خاطر بردن پشت میزهای تاریک تصمیم‌سازی. پرونده‌ی فساد سال گذشته، فقط یکی از ترک‌های این بنای فروریخته است. ترک‌هایی که اگر با خاک و رنگ پوشانده شوند، نه ناپدید می‌شوند، نه بی‌خطر. آن‌ها روزی، جایی، دوباره خواهند ترکید—اما این‌بار شاید بدون امکان ترمیم.
تاریخ، بی‌رحم‌تر از آن است که فراموش کند چه کسانی سکوت کردند، چه کسانی چشم بستند، و چه کسانی نخواستند حقیقت گفته شود.
