صرفه‌جویی در روشنایی روز (دی‌اس‌تی) یا تغییر ساعت تابستانی، در ابتدای قرن گذشته، به عنوان یک استراتژی صرفه‌جویی در مصرف انرژی معرفی شد، اما امروزه بسیاری درباره مفید بودن چنین شیوه‌ای سوال می‌کنند و در آمریکا و اتحادیه اروپا بحث‌های جنجالی برای تغییر این سیستم در جریان است.
در تغییر ساعت بحث‌برانگیز، ساعت هر سال در ابتدای بهار، یک ساعت به جلو کشیده می‌رود و در اوایل پاییز، یک ساعت به عقب برگردانده می‌شود. این ایده در طول جنگ جهانی اول در آلمان معرفی شد تا یک ساعت بیشتر به روشنایی روز در هنگام عصر اضافه شود و سپس، در سراسر اروپا گسترش یافت. در طول جنگ جهانی دوم دوباره بازگشت و سپس تا بحران نفت در دهه ۱۹۷۰ کنار گذاشته شد و پس از آن، برای صرفه‌جویی در مصرف انرژی مجددا معرفی شد. از آن زمان، اروپا دو بار در سال، ساعت خود را تغییر می‌دهد.
صرفه‌جویی در روشنایی روز، شیوه‌ای است که تحت آن، در طول ماه‌های تابستان، ساعت‌ها، یک ساعت به جلو کشیده می‌شوند تا روشنایی روز تا عصر، طولانی‌تر باشد. با این حال، اکثر کشور‌های خارج از آمریکای شمالی و اروپا، از روش تغییر دو بار در سال ساعت پیروی نمی‌کنند. برخی از کشور‌ها مانند مکزیک، ساعت تابستانی را حذف یا تا حد زیادی حذف کرده‌اند.
ساعت تابستانی در آمریکای شمالی، همیشه از دومین یکشنبه مارس شروع می‌شود و در اولین یکشنبه نوامبر به پایان می‌رسد. در آن هنگام، ساعت‌ها یک ساعت به عقب برمی‌گردند. ساعت تابستانی در انگلیس و کشور‌های اتحادیه اروپا، از آخرین یکشنبه مارس شروع می‌شود و در آخرین یکشنبه اکتبر به پایان می‌رسد.
اکثر کشور‌های آمریکای شمالی و اروپا از جمله ایالات متحده، کانادا و کوبا از این سیستم پیروی می‌کنند. در میان ایالت‌های آمریکا، هاوایی و آریزونا، به استثنای منطقه «ناواهو نیشن»، ساعت تابستانی را رعایت نمی‌کنند. قلمرو‌های ایالات متحده در قاره آمریکا شامل ساموآ، گوام، جزایر ماریانای شمالی، پورتوریکو و جزایر ویرجین نیز دارای زمان استاندارد دائمی هستند. در حالیکه ساعت تابستانی در سراسر ایالات متحده متداول است، ۱۸ ایالت قوانینی را تصویب کرده‌اند تا اگر کنگره اجازه دهد، به شکل دائمی، از ساعت تابستانی استفاده کنند.
اکثر کشور‌های دیگر، به ویژه کشور‌های نزدیک به خط استوا، از این سیستم تغییر ساعت پیروی نمی‌کنند. برخی دیگر از کشور‌هایی که از ساعت تابستانی استفاده نمی‌کنند، شامل ارمنستان، جمهوری آذربایجان، بلاروس، گرجستان، ایسلند، روسیه و ترکیه هستند.
بر اساس گزارش رویترز، انگلیس در روز ۲۹ اکتبر صرفه‌جویی در روز را انجام می‌دهد و ساعت‌های خود را یک ساعت به عقب برمی‌گرداند. استرالیا در اولین یکشنبه اکتبر، ساعت‌های خود را یک ساعت به جلو می‌برد. با این حال، بسیاری از کشور‌های جهان چندین بار آن را پذیرفته و رد کرده‌اند. مصر پس از توقف تغییر ساعت در سال ۲۰۱۴، برای صرفه‌جویی در مصرف انرژی، ساعت تابستانی را در سال ۲۰۲۳ مجددا برقرار کرد.
چرا ساعت تابستانی بحث برانگیز شده است؟
سیستم تغییر ساعت، به طور کلی اختلاف برانگیز بوده است، به طوری که طرفداران از ساعت اضافی به دست آمده تمجید می‌کنند و در مقابل، مخالفان به اختلال احتمالی در برنامه خواب اشاره می‌کنند. تحقیقات نشان می‌دهد که این عمل تاثیر منفی بر اقتصاد و همچنین سلامت مردم دارد.
اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۸، یک نظرسنجی از شهروندان ۲۸ کشور عضو آن زمان خود (قبل از خروج رسمی انگلیس) برگزار کرد. حدود چهار میلیون نفر از لغو ساعت تابستانی حمایت کردند که باعث شد اتحادیه اروپا پیشنهادی ارائه کند و پارلمان نیز در سال بعد از آن حمایت کند. با این حال، این پیشنهاد با مخالفت برخی از کشور‌های اتحادیه اروپا مواجه شد و از آن زمان، نتوانست پیشرفت کند.
همچنین مطالعات متعدد در اروپا و آمریکا نشان می‌دهد که تغییر ساعت تابستانی، تاثیر بسیار اندکی بر حفظ انرژی دارد. در ایتالیا، انجمن پزشکی محیط زیستی محاسبه کرد که حتی به تعویق انداختن تغییر ساعت از پایان اکتبر به پایان نوامبر، در قبوض سوخت این کشور ۷۰ میلیون یورو صرفه‌جویی می‌کند.
طبق گزارش مرکز تحقیقات پیو، فقط یک سوم از کشور‌های جهان هنوز این عمل را رعایت می‌کنند که بیشتر آنها در اروپا هستند.
