در تصویر روز ناسا که با تلسکوپ فضایی جیمز وب ثبت شده، سحابی سیاره‌نمای NGC 1514 با ساختاری شبیه ساعت‌شنی دیده می‌شود.
وقتی سوخت هسته‌ای ستاره‌ای به پایان می‌رسد، چه می‌شود؟ برای ستاره‌هایی مانند خورشید ما، هسته مرکزی آن به جسمی چگال و داغ به نام کوتوله سفید فرومی‌ریزد و لایه‌های بیرونی آن به فضا پرتاب می‌شود و ساختاری درخشان به نام سحابی سیاره‌ای به وجود می‌آورد.
یکی از این سحابی‌های سیاره‌ای NGC 1514 نام دارد که در نور مرئی شبیه مجموعه‌ای پیچیده از حباب‌های درخشان به نظر می‌رسد. اما مشاهدات جدید جیمز وب تصویر متفاوتی از این سحابی نشان می‌دهد.
تصویر ناسا سحابی NGC 1514 را در نور فروسرخ نمایش می‌دهد. در این طول موج، ساختاری شبیه ساعت‌شنی در سحابی مشاهده می‌شود. این ساختار استوانه‌‌ای است که از زاویه‌ای مایل مشاهده می‌شود. در قلب این ساختار، ستاره درخشانی قرار دارد که عضوی از منظومه‌ای دوتایی است.
وجود 2 ستاره در این سیستم می‌تواند کلید درک چگونگی شکل‌گیری ساختارهای پیچیده‌ای مانند استوانه‌ها و حباب‌ها باشد. برهم‌کنش‌های گرانشی و تبادل جرم میان این 2 ستاره احتمالاً سبب خروج ماده از ستاره پیر و تشکیل چنین سحابی گسترده‌ای شده است.
سحابی NGC 1514 را نخستین بار سال ۱۷۹۰ ویلیام هرشل کشف کرد. اما اکنون، اخترشناسان با ابزارهای پیشرفته‌ای همچون جیمز وب، می‌توانند جزئیاتی بی‌سابقه از ساختار و فرایند تحول این سحابی را بررسی کنند. بررسی دقیق‌تر این سحابی می‌تواند به درک بهتر سرنوشت ستارگان مشابه خورشید کمک کند.
