این روزها سالگرد شهادت یکی از سرداران رشید اسلام و در عین حال، از چهره های گمنام دفاع مقدس است؛ دلاورمردی که در جریان عملیات والفجر- 8 و  فتح فاو نقش تعیین کننده ای در لشکر ویژه 25 کربلا داشت.

این شهید، مصداق بارزی از فرماندهان کلیدی لشکری است که حضرت آیت الله خامنه ای فرمانده معظم کل قوا "حفظه الله "در باره آن فرموده اند : "لشکر ۲۵ کربلا لشکری قوی، قدرتمند، خط شکن و خط نگهدار (در دوران دفاع مقدس) بود". 

این شهید کسی نیست جز «سیدمنصور نبوی»؛ مسئول طرح و عملیات لشکر 25 کربلا،  متولد سوم اردیبهشت سال 1343 در روستای «بالا هولار» شهرستان ساری که از همان نخستین سال های پیروزی انقلاب تا زمان شهادت، مردانه پای آرمان های بزرگ انقلاب و اسلام ایستاد و از مردم و کشورش دفاع کرد.

سیدمنصور در جریان حوادث سال های اول دهه 60 به عنوان یک بسیجی فعال، عضو گردان رزمی  قرارگاه  حضرت ابوالفضل" علیه السلام"  سپاه منطقه ۳ گیلان و مازندران بود و در مبارزه ای بی امان با گروهک های چپ وکمونیستی و منافقین شرکت داشت؛ مزدورانی که در خطه شمال (جنگل های مازندران، گلستان و گیلان)  به زعم باطل خود، می‌خواستند انقلاب را ساقط کنند . اوج این درگیری ها در آمل موسوم به «شهر هزارسنگر» اتفاق افتاد که با قیام مردم،  در روز ششم بهمن  1360 و حضور پرشور آنان در خیابان‌ها و سنگربندی مقابل منازل ، ضدانقلاب را سرکوب و از شهر بیرون کردند.

پس از آن سیدمنصور در جبهه های دفاع مقدس حضور یافت، شرکت در عملیات های والفجر مقدماتی، والفجر ۴، والفجر ۶  و پشت سر گذاشتن دوره های آموزشی و تخصصی از او، فرمانده ای دلاور و مدیری کارکشته ساخت.

از عملیات قدس ۱ و۲ که با ابلاغ فرماندهی کل سپاه، تیپ احمد بن موسی "علیه السلام " استان کهگیلویه و بویر احمد و تیپ زرهی ۲۸ صفر اصفهان در لشکر سابق کربلا ادغام شدند و این لشکر تحت عنوان لشکر ویژه 25 کربلا به یگان عملیاتی در اختیار فرماندهی کل ارتقا یافت، تغییراتی نیز در سازماندهی لشکر بوجود آمد که در آن، شهید سید منصور نبوی به عنوان مسئول طرح وعملیات تیپ دوم معرفی شد . 

 اشراف اطلاعاتی، شناخت دقیق و هوشمندانه از دشمن ، ارتباط تنگاتنگ با نیروهای اطلاعات و عملیات، مشاهده دقیق ، بررسی میدانی در کنار حضور مستقیم سیدمنصور در شناسایی معابر وصولی به سمت دشمن و مناطق عملیاتی باعث شد ارایه طرح های عملیاتی جامع و نظرات صائب از سوی او مورد توجه قرار گیرد. علاوه بر اینها، سید منصور فردی مخلص و غیرتمند بود. در انجام ماموریت، شب و روز نمی شناخت، در هر موقعیتی همپای نیروهای عمل کننده در صحنه حضور داشت و تا کارش را به صورت تمام وکمال انجام نمی داد، آن را رها نمی کرد. این خصوصیت ها موجب شده بود بسیار مورد وثوق و اعتماد فرمانده لشکر قرار گیرد .

ایشان در عملیات والفجر ۸  وکربلای ۱ و۴ جانشین طرح و عملیات لشکر و از کربلای ۵ تا زمان شهادت (در عملیات کربلای 8) به عنوان  مسئول طرح و عملیات لشکر ، مخلصانه و غیرتمندانه انجام وظیفه کرد.

فرماندهانی که در طول سال های دفاع مقدس با سیدمنصور کار کردند، همگی بر هوش و ذکاوت، تیزبینی و درایت او تاکید دارند. اینکه سیدمنصور فردی اهل فکر و تدبیر بود، سنجیده عمل می‌ کرد، شجاع و نترس بود، صبر و متانت خاصی داشت. ماخوذ به حیا،کم حرف و بی ادعا بود و اقداماتش را به رخ دیگران نمی کشید. اهل ورزش بود. روحیه ای بشاش، شاداب و با نشاط داشت. گاهی با دوستان و همرزمان، شوخی و مزاح می کرد و در عین حال، بسیار منضبط بود. این ویژگی ها موجب شده بود تا همه، او را به عنوان فردی بسیار خوش برخورد، دوست داشتنی، متواضع و در عین حال، قاطع بشناسند به گونه ای که هنگام ماموریت با کسی تعارف نداشت  و بسیار جدی و محکم عمل می کرد. او که همواره چفیه به گردن داشت، در حوادث و شرایط سخت، خم به ابرو نمی‌آورد. مردی مومن، متوکل، با اخلاص و با تقوا بود. بسیار به نماز اول وقت اهمیت می داد. اهل نماز شب، دعا، روضه و توسل بود، همیشه قرآن کوچکی به همراه داشت و در هر فرصتی آیات الهی را تلاوت می کرد . 

 به خاطر دارم قرار بود عملیات والفجر ۸ را در منطقه عملیاتی فاو انجام دهیم. به همراه فرمانده لشکر و فرماندهان تیپ ها از جمله برادرکساییان فرمانده تیپ۲ مستقر در هور الهویزه(این سردار رشید اسلام ، سال گذشته به دلیل جراحت ها و عوارض ناشی از ۸ سال جنگ تحمیلی به شهادت رسید.) و سیدمنصور نبوی مسئول طرح و عملیات یگان به منظور شناسایی منطقه ، در پوشش نیروهای جهاد سازندگی به پاسگاه ژاندارمری «فرخ پی» اروند کنار رفتیم .

آنجا با نظر فرماندهی، برادر کساییان فرمانده تیپ دوم لشکر به عنوان مسئول احیای نخیلات معرفی شد تا مانع خشک شدن نخلستان ها شود، اما در واقع، ماموریت اصلی ایشان آماده سازی و فراهم کردن مقدمات عملیات بزرگ  والفجر ۸ بود. به همین دلیل،  مسئولیت آقا سیدمنصور که در طرح و عملیات تیپ ۲ بود، در فرماندهی و حفظ خط پدافندی هور بسیار سنگین تر شد.

او در این مسئولیت، باید به واحدهای پشتیبانی که عموما در چادرهای گروهی میان نیزارها استقرار داشتند و رزمندگانی که در سنگرهای شاخ بزی و استوانه ای روی سطوح آکاسیو (سازه های یونولیتی) به صورت شناور روی آب قرارداشتند و به عنوان مدافعان خط پدافندی فعالیت و  سرکشی می نمود. ایشان همچنین بر انتقال آب و غذای رزمندگان و امر مهمات رسانی به آنان که کار سختی در شرایط هور بود، نظارت می کرد و پیگیری می نمود که مجروحین و شهدا به موقع به پشت جبهه منتقل شوند. علاوه بر آن، او باید به آموزش های غواصی نیروهای رزمنده نیز کمک می کرد، جابجایی ها و تحرکات دشمن را در منطقه استحفاظی کاملا تحت رصد داشت و مراقبت می کرد تا دشمن به مواضع خودی رخنه نکند و اسیر نگیرد. در کنار همه این اقدامات، سیدمنصور باید به عقبه یگان در هفت تپه رفته  و برای نیروهای بسیجی اعزامی جدید سخنرانی می کرد، و مهمتر اینکه، فرماندهان گردانها و ارکان تیپ را برای شناسایی و توجیه با محور عملیاتی لشکر به منطقه عملیاتی والفجر۸ می برد.

او نه تنها همه این وظایف را بخوبی انجام می داد بلکه با کار بزرگی که در کنار برادر شریعتی فر دستیار فرماندهی لشکر و شهید غفاری مسئول محور اطلاعات در هور و با تدبیر «حاج مرتضی قربانی» فرمانده لشکر 25 کربلا انجام دادند، موجب غافلگیری دشمن در عملیات والفجر ۸ شدند.  آنها در کنار حفظ با صلابت خط پدافندی گسترده لشکر در منطقه هورالهویزه و رعایت دستور العمل های حفاظتی، طرح عملیات فریب قرارگاه را نیز  همراه با سایر یگان ها اجرا کرده و توانستند مجموعه اقدامات برنامه ریزی شده را به خوبی انجام دهند. این فعالیت ها موجب شد دشمن بعثی نتواند به موقع تصمیم بگیرد و در زمان و مکان عملیات به تردید بیفتد.

برادر شریعتی فر در باره اجرای عملیات فریب که به غافلگیری دشمن در والفجر 8 انجامید، تعریف می کرد: « هر چه به روزهای عملیات نزدیک تر می شدیم، فشار دشمن روی نیروهای ما در هور زیادتر می شد. آتش توپخانه دشمن افزایش می یافت. عناصر دشمن مدام تیراندازی می کردند. فاصله ما با دشمن خیلی کم بود آنقدر گلوله های خمپاره تیربارهای آنها به نیزارها شلیک کردکه سنگرهای شناور ما که به وسیله نیزارها مهار شده بود، بعضا رها و به سمت نیروهای دشمن حرکت می کرد و بالاجبار رزمندگان ما برای آنکه اسیر نشوند، به دل آب می زدند تا خود را نجات دهند. این وضعیت به مجروح شدن و شهادت تعدادی از رزمندگان لشکر انجامید.   

عملیات والفجر8 در قالب یک عملیات آبی - خاکی پیچیده  در بهمن ماه  1364 انجام شد و حیرت جهانیان و ارتش صدام را برانگیخت، چرا که عبور ازرودخانه خروشان اروند با ویژگی ها و جغرافیای خاص آن و حضور دشمن متکی به سلاح و ادوات جنگی روز که درسنگرهای مقابل، مطمئن و آسوده خاطر نشسته بودند، برای آنان غیرقابل تصور بود. تا چند روز پس از فتح فاو، عراقی ها این واقعیت را باور نمی کردند و رسانه های بیگانه نیز همچنان به نفع رژیم صدام در حال تبلیغات بودند تا آنکه با دعوت ایران از خبرنگاران رسانه های جهان برای بازدید از فاو و حضور آنان در منطقه، تمام تبلیغات دشمن در این زمینه نقش بر آب شد.

سندی که همان زمان بعد از تصرف شهر فاو در مقر فرماندهی تیپ ۱۱۱ عراق مستقر در آنجا معروف به"مقرعبد الکاظم" بدست آمد، نشان می داد ستاد ارتش بعثی عراق  احتمال نمی‌داد که در آن شرایط به بندر فاو حمله شود و این عملیات برای آنها محیرالعقول محسوب می شد. 
وقتی رزمندگان اسلام از رودخانه وحشی اروند با عرض 500 تا 1000 متر در نقاط مختلف عبور کرده، مواضع مستحکم ساحل دشمن را پشت سر گذاشته و به سمت شهر فاو پیشروی کردند، تازه چرت فرماندهان ارتش عراق پاره شد. جالب است بدانید صبح همان روز عملیات در پنج راه شمال فاو هنگامی که تیپ سوم لشکر ویژه  25 کربلا برای فتح پایگاه موشکی ارتش صدام در حرکت بود، با یک ستون نیروهای عراقی مواجه شد که از طرف بصره  به سمت فاو  می آمدند و اصلا خبر نداشتند چه رخ داده است. به همین دلیل، خیلی زود در کمین نیروهای ایرانی افتادند.

یگان های عمل کننده در این عملیات تا نزدیک " ام القصر " پیش رفتند و پایگاه موشکی ارتش صدام در شمال غرب فاو در ساحل خورعب نهدالله را که از آنجا کشتی‌ها و نفتکش ها به مقصد ایران  را در شمال خلیج فارس می‌زدند، ساقط کردند .

با این عملیات پیروزمندانه‌ در سال ششم جنگ، صدام با از دست دادن یکی از شهرهای مهم بندری خود و قطع ارتباط با دریا مثل مارگزیده ها به تکاپو افتاد. کسی که مدعی بود به نمایندگی از اعراب دارد با ایرانی ها می جنگد، مستاصل شده و برای اعاده حیثیت و آبروی از دست رفته سیاسی و نظامی خود، با پای کار آوردن سپاه های هفتم و سوم، دهها لشکر پیاده، مکانیزه، زرهی و کماندویی، لشکر دفاع ساحلی، لشکر گارد ریاست جمهوری و ... ، حملات سنگین توپخانه ای و بمباران های مکرر ،  اقدام به انجام پاتک های سنگین در منطقه در یک بازه زمانی حدود 75 روزه کرد تا بتواند فاو را از ایرانی ها پس بگیرد. در همین ایام، استفاده ناجوانمردانه و وسیع صدام از سلاح شیمیایی علیه رزمندگانو باعث شد عده زیادی مجروح و مصدوم شوند. در همان ایام، سیدمنصور را دیدم که شیمیایی شده بود ولی با همان حال، تلاش می کرد مثل شیر وظایف خود را انجام دهد و به دیگران هم روحیه می داد. 

سیدمنصور پس از سالها رشادت و ایثار، سرانجام روز نوزدهم فروردین 1366 در عملیات کربلای ۸  در شلمچه عراق به شهادت رسید. او که به ترویج دعای عهد با مولایش در بین همرزمان معروف بود و در وصیتنامه اش هم، خود را «عضوی از لشکریان حضرت مهدی (عج) و سربازی پرورش یافته در مکتب حیاتبخش اسلام» توصیف کرده بود، شب نیمه شعبان، سالروز میلاد آقا امام زمان (عج) با حضور پرشور مردم مازندران تشییع و پیکر پاکش در گلزار شهدای زادگاهش در جوار امامزاده «سیدحمزه رضا(ع)» روستای هولار ساری آرام گرفت.

برای آشنایی بیشتر با "شهید سید منصور نبوی "، مخاطبان گرامی را به مطالعه کتاب "من می‌آیم " دعوت می کنم که انتشارات سوره مهر آن را در سال ۱۴۰۰ به چاپ رسانده و نویسنده آن، سرکار خانم طالبی برای معرفی این شهید عزیز خیلی زحمت کشیده است .

همچنین بسیار خرسندم که توفیق یافتم روز پنجشنبه گذشته – بیست و یکم فروردین- در یادواره مردمی بزرگداشت سی و هشتمین سالگرد شهید سیدمنصور نبوی و همرزمانش و همه شهدای عزیز و گرانقدر عملیات کربلای ۸ که در نبردی سخت حماسه آفریدند و نام و یادشان برای همیشه تاریخ ماندگار و جاوید است، در زادگاه هم رزم شهیدم حضور یابم و ساعاتی را در جمع مردم شریف ، مومن و ولایی این خطه باشم.

به روان پاک همه شهدای گرانقدر انقلاب، شهدای ۸ سال دفاع مقدس، شهدای مدافع حرم، شهدای امنیت و خدمت و شهدای بزرگ جبهه مقاومت درود می فرستیم و یاد و خاطره ۱۴۵۰۰ شهید دیار علویون، مازندران سربلند و افتخار آفرین را گرامی می داریم.

 در همین جا، با شهدا و امام عظیم الشان(ره) عهد و پیمان می بندیم که مسیر روشن،  نورانی ، بی ابهام و مقدسی که آنان جلوی نسل ما و نسل های آینده گشوده اند ، جان برکف و استوار  و ثابت قدم در میدان،  آماده برای سربازی بقیه الله الاعظم حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و گوش به فرمان نایب بر حقش، حضرت آیت الله خامنه ای عزیز باشیم.

یکی از مهمترین وظایف ما در شرایط کنونی آن است که شهدا را به عنوان شناسنامه شهر و رمز بقا و هویت فرهنگی خویش به جوانان و نسل های جدید بشناسانیم؛ عزیزانی که نه تنها از آب و خاک و سرزمین و وطن بلکه از هویت و موجودیت ما، آرمان ها و اعتقادات ما و اسلام عزیز دفاع کردند. 

تاکید می کنم که در تجلیل از شهدا هرگز نبایدکوتاهی کنیم، چراکه به تعبیر رهبر معظم انقلاب،" بزرگداشت نام و یاد شهیدان، جهاد است؛ همان جهادی که نگذاشت خون های مقدس ریخته شده در کربلا پایمال شود."

آخرین کلام را با جمله ای از سید مرتضی آوینی به پایان می برم که فرمود:« شهر در پناه شهدا است» همینطور است شهدا شاهدان شهر و پناه ما هستند چرا که امنیت، آرامش ، موفقیت های چشمگیر کشور، پیشرفت های علمی و فنی ایران اسلامی و آنچه باعث افتخار و سربلندی ما و آیندگان است،  همه وهمه به برکت شهدا و ایثار آن ها بدست آمده است.