به گفته منابع آگاه، بلک‌برد از سوخت خاص JP-۷ استفاده می‌کرد که با سرعت سرسام‌آور ۶۰۰۰ پوند در دقیقه به آن تزریق می‌شد. این سوخت منحصر‌به‌فرد برای عملکرد موتور‌های قدرتمند این هواپیما در سرعت‌های مافوق صوت ضروری بود.

هواپیمای تانکر KC-۱۳۵T که وظیفه سوخت‌رسانی به بلک‌برد را بر عهده داشت، باید در حین افزایش وزن بلک‌برد پس از دریافت سوخت، به تدریج ارتفاع خود را کم می‌کرد که به این فرآیند «سورتمه‌سواری» (tobogganing) گفته می‌شود.

علاوه بر این، خلبانان SR-۷۱ مجبور بودند در حین پرواز، سرعت خود را درست بالای سرعت واماندگی (stall speed) حفظ کنند که این امر با دید بسیار محدود کابین، چالش‌های زیادی را برای آنها ایجاد می‌کرد.