به گزارش همشهری آنلاین، حتی رهگذرانی که برای یک‌بار هم از آن کوچه رد شده باشند، حتما وسوسه چشیدن طعم نان عشقی از سرشان گذشته است. این نانوایی یک نام بامزه دارد: «نانوایی عشقی!» صاحب نانوایی روستای حصار بوعلی غلامحسین قره‌گزلو» بود که اهالی به او لقب «عشقی» داده بودند. مشتریان نانوایی معتقد بودند این شاطر خوشنام، نان‌ها را با عشق می‌پزد و به مردم می‌دهد.
معروف بود که هرکی نان عشقی زیر زبانش مزه کند، از شمیران نمی‌رود و به عشق خوردن این نان‌های خوشمزه، همین‌جا ماندگار می‌شود. ویژگی اصلی نان عشقی کیفیت مرغوب آن بود. مرحوم قره‌گزلو، از آرد مرغوب استفاده می‌کرد و برای پختن نان، با عشق و علاقه‌ای که به مردم محله‌اش داشت صبر و حوصله به خرج می‌داد. آن زمان در شمیران زمین‌های گندمزار بسیاری وجود داشت و آرد نانوایی عشقی از همین گندمزارهای شمیران تهیه می‌شد. حتی در زمان جنگ جهانی دوم که اغلب نانوایی‌ها هسته خرما را آرد می‌کردند و از آن نان می‌پختند، عشقی باز هم از آرد خالص گندم، نان می‌پخت و دست مردم می‌داد. نانوایی ابتدا در محل مسجد فعلی محله حصار بوعلی شمیران بود. بعدها جای آن نانوایی را مسجد ساختند و نانوایی به محل کنونی، یعنی روبه‌روی مسجد منتقل شد. اهالی آنقدر به شاطر محله خود علاقه داشتند که کوچه را به نام «عشقی» نامگذاری کردند تا داستان این شاطر خوشنام در محل زندگی او همیشه به یادگار بماند. نانوایی اکنون توسط فرزندان و نوه‌های عشقی اداره می‌شود و بخشی ماندگار از هویت محله حصار بوعلی در نیاوران شده است.