به گزارش "ورزش سه"، در این مقطع از فصل، تمام هواداران بارسلونا دیگر کاملاً پذیرفته‌اند که وویچک شزنی شخصیتی خاص و متفاوت دارد. در وهله‌ اول، چون در پست دروازه‌بان بازی می‌کند - نقشی که ذاتاً با ویژگی‌های منحصر به‌فرد همراه است - اما علاوه بر آن، دروازه‌بان لهستانی درون و بیرون زمین رفتاری از خود نشان داده که او را به فوتبالیستی غیرمعمول و نادر در میان ستاره‌های تیم‌های سطح بالا تبدیل کرده است.

اتفاقاتی که در بازی مقابل سلتا در ورزشگاه المپیک مونتژوئیک رقم خورد، نمونه‌ای دیگر از این ویژگی‌ها بود. و البته این اولین بار هم نیست که از زمان انتقال غیرمنتظره‌اش به بارسلونا، شاهد چنین عملکردهایی از او هستیم. شزنی در یک بازی می‌تواند بهترین و بدترین عملکردها را به‌طور هم‌زمان ارائه دهد، ویژگی‌هایی بسیار خاص که تا به اینجای کار، مورد تحسین هانسی فلیک قرار گرفته است.

سرمربی آلمانی به‌خوبی می‌داند که با شزنی هیچ بحثی مطرح نیست. در حال حاضر، او بدون رقیب، دروازه‌بان اصلی آبی‌واناری‌هاست، به‌خصوص به خاطر بازی‌هایی خاص مانند پیروزی نفس‌گیر بارسا مقابل سلتا که با یک بازگشت رویایی در دقایق پایانی همراه بود.

مونتژوئیک؛ دیزنی‌لند لهستانی‌ها

در لهستان، بسیاری از رسانه‌ها ورزشگاه المپیک بارسلونا را به دیزنی‌لند تشبیه کرده‌اند؛ جایی که هیجان و نمایش تا پایان ماجرا تضمین‌شده است و اگر بازی مقابل سلتا را در نظر بگیریم، این مقایسه کاملاً منطقی به‌نظر می‌رسد. از زمانی که شزنی به‌عنوان جانشین تراشتگنِ مصدوم به بارسا پیوست، خط دروازه‌ی تیم شاهد عملکردهایی درخشان و گاه اشتباهات فاحش بوده است؛ برخی از آن‌ها کاملاً غیرمنتظره. اتفاقاتی که در بازی مقابل سلتا رخ داد، به‌خوبی وضعیت فعلی شزنی را نشان می‌دهد. دقیقه ۱۵ بازی، ارسال از جناحین توسط تیم ویگو، خروج و محاسبه اشتباه شزنی و هدیه‌ای ناخواسته به بورخا ایگلسیاس، مهاجمی که مدتی بود گل نزده بود. این گل، آب سردی بود بر پیکر هوادارانی که امید داشتند بازی با گل زودهنگام فرران تورس، با یک برد آسان و شاید پرگل همراه باشد. اما واقعیت چیز دیگری بود.

اشتباه فاحش شزنی روحیه اکثر بازیکنان را متأثر کرد. اما یک استثنا وجود داشت: خودِ شزنی. او نه تنها از نظر ذهنی فرو نریخت، بلکه کوچک‌ترین نشانی از اضطراب در چهره‌اش دیده نمی‌شد. برخلاف تصور، خیلی زود با دو واکنش خارق‌العاده در برابر حملات جدی سلتا، محبوبیتش را میان هواداران بازیابی کرد. با نوک پای خود و با عکس‌العملی خیره‌کننده، دو بار مانع از باز شدن دوباره دروازه شد.

به‌جز همان گل اول سلتا، نمی‌توان شزنی را در خصوص هت‌تریک بورخا ایگلسیاس مقصر دانست. بلکه برعکس، دو واکنش نجات‌بخش دیگر او، مانع از آن شد که ایگلسیاس پوکر کند.

هانسی فلیک دیگر از اینکه بخواهد انتخاب شزنی را توجیه کند خسته شده. تجربه و خونسردی در لحظات بحرانی، بخشی از دلایل انتخاب او هستند. بازی با سلتا که در آن بارسا ۱-۳ عقب بود و خط دفاعی بارها دچار ضعف در خروج و عقب‌نشینی شده بود، به‌روشنی نشان‌دهنده‌ی این موضوع بود. هرچند با ورود دنی اولمو و لامین یامال، خط حمله تقویت شد، اما این شزنی بود که با عملکرد خود، بارسا را از بحران نجات داد.

شزنی تصمیم گرفت جشن ۳۵ سالگی‌اش را با یکی دیگر از بازی‌هایی جشن بگیرد که برای تماشاگرانی که قلب‌شان ضعیف است، مناسب نیست! و این اولین بار هم نیست. خروج‌های اشتباه و پنالتی‌های غیرضروری بخشی از رزومه‌ی او در بارسلونا هستند. اما این اشتباهات با مجموعه‌ای از مهارهای خارق‌العاده و خصوصیات نامشهودی که در زمین از خود نشان می‌دهد، جبران شده‌اند.

فلیک هیچ شکی ندارد: شزنی دروازه‌بان شماره یک و بی‌رقیب اوست. و اگر این کافی نباشد، دکو، مدیر ورزشی باشگاه، دقایقی قبل از شروع بازی تأیید کرد که مذاکرات برای تمدید قرارداد شزنی حداقل برای یک فصل دیگر، به‌خوبی پیش می‌رود. فلیک او را می‌خواهد، هواداران عاشق او هستند، و خودِ شزنی نیز از این دوران غیرمنتظره در بارسا کاملاً راضی و خوشحال است.