خبرگزاری مهر- گروه استانها: پرنده میش‌مرغ، که در زبان محلی «چیرگ» نیز نامیده می‌شود، یکی از بزرگترین پرندگان ایران و از گونه‌های منحصر به فرد و بسیار مهم جانوری در جهان به شمار می‌آید، در سال‌های اخیر به دلیل محدود شدن زیستگاه‌های طبیعی، شکار بی رویه و اختلال در مناطق زیست و تخم گذاری آن در معرض خطر انقراض بوده و به همین دلیل هم اکنون در فهرست سرخ اتحادیه بین المللی حفاظت از جمعیت و منابع طبیعی جهان قرار گرفته است.
هم اکنون تنها ۲۵ قطعه از این پرنده نادر در ایران آن هم در دشت‌های اطراف بوکان (دشت سوتاو حمامیان، دشت اینگیجه و آلبلاغ، دشت قازلیان و دشت سه‌کانیان) مشاهده شده که در این منطقه نیز به دلیل کشاورزی بودن هر روز با تهدیدات زیادی مواجه هست.
در حال حاضر با توجه به فصل جوجه آوری این پرنده سایت پسماند، حضور سگ‌های بلاصاحب و پرسه‌زن و تخلیه زباله و نخاله در شانه خاکی جاده به تهدیدی برای بقای حیات این گونه با ارزش تبدیل شده است.
نزدیکی سایت دفن زباله شهری به این زیستگاه میش مرغ تهدیدی جدی به بقای آن
رئیس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان بوکان مهمترین و اصلی‌ترین راه حفاظت از بقای میش‌مرغ را به سرانجام رساندن اقدامات کارشناسی شده در این حوزه دانست و گفت: بر اساس گزارش‌ها و داده‌های سازمان محیط‌زیست کشور پرنده میش‌مرغ به‌عنوان یک پرنده در حال انقراض معرفی شده که بر همین اساس حفاظت از آن نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و کارشناسی شده‌ای دارد.
رحیم عبدالکریمی با اشاره به تهدیدات پیش روی این گونه در معرض انقراض اظهار کرد: در همین راستا مشارکت جمعی تمامی بخش‌ها از جمله نهادهای دولتی، سازمان‌های مردم‌نهاد و جوامع محلی، برای موفقیت حفاظت از پرنده افسانه‌ای میش‌مرغ بسیار حیاتی است.
وی به اهمیت همکاری همه‌جانبه برای حفاظت از محیط زیست اشاره و عنوان کرد: اقدامات حفاظتی باید به طور هماهنگ و با مشارکت فعال تمامی ارگان‌ها، نهادها و نهادهای مردم نهاد انجام شود.
رئیس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان بوکان تصریح کرد: این اقدامات می‌تواند نقش مهمی در حفظ گونه‌های نادر و زیستگاه‌های طبیعی منطقه ایفا کند و به حفظ تنوع زیستی کمک کند.
حضور سگ‌های بلاصاحب زیستگاه میش مرغ را تهدید می‌کند
عبدالکریمی همچنین به مشکلات زیست‌محیطی موجود در پناهگاه حیات‌وحش دشت سوتاو محل زیست میش‌مرغ اشاره و ادامه داد: نزدیکی سایت دفن زباله شهری به این زیستگاه، موجب پراکندگی زباله‌ها و برهم‌خوردن تعادل اکولوژیکی منطقه شده است.
وی با بیان اینکه این موضوع تهدیدی برای حیات‌وحش منطقه و به‌ویژه میش‌مرغ‌ها به شمار می‌آید، عنوان کرد: همچنین حضور سگ‌های بلاصاحب و پرسه‌زن که اغلب به دنبال غذا به این نواحی نزدیک می‌شوند، خطر بزرگی برای تخم‌ها و جوجه‌های میش‌مرغ در منطقه دشت‌سووتاو به همراه دارد.
وی با اشاره به فعالیت‌های کشاورزی در منطقه، به‌ویژه در فصل زادآوری میش‌مرغ تصریح کرد: کارهای کشاورزی در منطقه دشت سووتاو و سموم به‌کارگیری شده توسط کشاورزان مشکلات بیشتری ایجاد کرده است.
عبدالکریمی بیان کرد: تخلیه زباله و نخاله در شانه خاکی جاده باعث تخریب زیستگاه، آلودگی ناشی از سموم کشاورزی و اختلال در آرامش گونه‌های حیات‌وحش، فشار مضاعفی را بر زیستگاه وارد می‌نماید.
رئیس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان بوکان عنوان کرد: رفع این چالش‌ها نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و هماهنگی مستمر بین نهادهای مسئول، همچنین آموزش جوامع محلی و حمایت از آنها است.
امسال ۷۰ میلیارد ریال برای حفاظت از میش مرغ اختصاص یافته است
مدیرکل محیط زیست آذربایجان غربی در خصوص آخرین وضعیت این گونه با ارزش طی فروردین ماه در گفت و گو با خبرنگار مهر گفت: امسال اقدامات زیادی در راستای حفاظت از گونه‌های با ارزش حیات وحش در دستور کار قرار دارد که یکی از مهمترین اقدامات توجه به حفاظت از میش مرغ به شمار می‌رود.
حجت جباری با اشاره به اجرای برنامه عمل مدیریت و حفاظت از میش‌مرغ گفت: با اقدامات صورت گرفته در راستای این برنامه عمل، تلاش‌ها برای بقای میش مرغ همچنان ادامه دارد.
وی از اختصاص ۷۰ میلیارد ریال برای حفاظت از این گونه با ارزش خبر داد و گفت: در نیمه نخست امسال تلاش می‌شود اقدامات اساسی در این زمینه از جمله استفاده از تیرک بان، حفاظت از فصل جوجه آوری و تخم آوری این گونه در زیستگاه، خرید محصولات کشاورزی برای حفظ امنیت این گونه در زمان جوجه آوری و … را اجرایی کینم.
جباری، پایش زیستگاه و جمعیت میش‌مرغ به صورت مستمر، خرید محصول سرپای کشاورزان منطقه با هدف کاهش احتمال آسیب به آشیانه‌ها یا جوجه‌ها در اواخر فصل تولید مثل، کار با جوامع محلی و ارتقای دانش افراد بومی و کشاورزان اطراف زیستگاه‌های طبیعی میش مرغ از جمله دیگر اقدامات مؤثر این اداره کل در راستای تلاش برای حفظ و احیای این گونه برشمرد.
میش‌مرغ طی سال‌های گذشته به دلیل محدود شدن زیستگاه‌های طبیعی، شکار بی‌رویه و اختلال در مناطق زیست و تخم‌گذاری، در معرض خطر انقراض بوده و به همین دلیل هم‌اکنون در فهرست قرمز اتحادیه جهانی حفاظت در طبقه آسیب‌پذیر قرار دارد.
تخریب زیستگاه و تبدیل زمین‌های دیم به آبی (مکانیزه شدن کشاورزی) باعث کاهش نسل این گونه کمیاب در دهه‌های اخیر شده به طوری که جمعیت آن در کشور تنها محدود به بخش‌هایی از شهرستان‌های بوکان و مهاباد در آذربایجان‌غربی است.
