اطلاعات نوشت: اکثریت جامعه به‌ویژه فضای کسب و کار و اقتصاد از به نتیجه و فرجام رسیدن مذاکرات استقبال می‌کنند و خوشبختانه حجم مخالفت‌ها و سنگ‌اندازی‌ها هم این‌بار در حدی نیست که موجبات تضعیف تیم مذاکره‌کننده ایرانی را از پیش فراهم آورد. اگر دستیابی به توافق به رفع تحریم‌های ظالمانه بینجامد و گرهی از کار ملک و ملّت بگشاید، زخم زبان این و آن و طعنه فلان و بهمان را چه باکی است؟ البته شرط آن این است که اولاً خودمان دست به تحقیر نزنیم و، چون گذشته خائن سازی نکنیم و برچسب خیانت و بی‌غیرتی و وابستگی نزنیم و ثانیاً نه همه چیز مملکت را به توافق گره بزنیم و نه آن را بی‌اهمیت بخوانیم چرا که در واقع بی‌اهمیت هم نیست.
این روزنامه تاکید کرده است: این نکته را نیز فراموش نکنیم برخلاف آنچه برخی مخالفان می‌گویند، نه ایران در شرایطی است که توان و قدرت دفاعی مناسب نداشته باشد و خدای ناکرده، از نفس افتاده و ناتوان ناگزیر به قبول هر شرایطی باشد و نه آمریکا حاضر به پذیرش ریسک تهاجم و مخاصمه‌ای است که در صورت رویارویی با ایران، می‌تواند کل منطقه را با آشوب و خطر مواجه کند و اقتصاد تحت فشارش را در گرداب تازه‌ای بیندازد که تحمل تبعات آن چندان سهل و آسان نخواهد بود.
