سحابی بزرگ شکارچی یا سحابی جبار با نام رسمی M42 از رنگارنگ‌ترین و پویاترین نواحی ستاره‌زا در کهکشان راه شیری است. این سحابی در آسمان شب حتی با چشم غیرمسلح نیز به‌صورت لکه‌ای مه‌آلود در صورت فلکی شکارچی دیده می‌شود اما در تصاویر با نوردهی طولانی و چند طول موجی، مانند تصویر روز ناسا، چهره‌ای بسیار متفاوت و شگفت‌انگیز از آن نمایان می‌شود: منطقه‌ای پرتکاپو با ستارگان جوان، گازهای داغ و رگه‌هایی از غبار تیره میان‌ستاره‌ای.
این تصویر ترکیبی از داده‌های نور مرئی در ۳ رنگ اصلی و داده‌های طول موج فروسرخ از ۴ فیلتر مختلف است که با تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا جمع‌آوری شده‌اند. رصد در طول موج فروسرخ امکان نفوذ به اعماق غبارهای متراکم و مشاهده ساختارهای پنهان را فراهم می‌کند؛ ازجمله ستارگان نوزاد، قرص‌های پیش‌ستاره‌ای و جریان‌های گازی ناشی از فعالیت‌های ستاره‌زایی.
در قلب سحابی شکارچی، ۴ ستاره داغ و درخشان با نام «ذوزنقه» (Trapezium) قرار دارند که عامل اصلی تابش پرانرژی و یونیزه‌کردن گازهای اطراف هستند. این تابش پرقدرت باعث درخشش گازهای اطراف و شکل‌گیری ساختارهای رشته‌ای می‌شود که بسیاری از آنها در واقع جبهه موج‌های ضربه‌ای هستند. در این ساختارهای رشته‌ای، مواد پرانرژی با گازهای کندتر درحال حرکت برخورد کرده و امواج ضربه ایجاد می‌کنند.
M42 با وسعت حدود ۴۰ سال نوری، در فاصله تقریبی ۱۵۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد. این سحابی در همان بازوی مارپیچی راه شیری قرار گرفته که خورشید نیز در آن قرار دارد؛ بازوی شکارچی.
این منطقه آزمایشگاهی طبیعی برای مطالعه فرایندهای پیچیده تولد ستارگان، تشکیل سیارات و تعامل بین گاز و غبارهای میان‌ستاره‌ای محسوب می‌شود.
