فرارو- در جنوب سودان، در منطقه کوهستانی کوردوفان جنوبی، مردمانی زندگی می‌کنند که سنتی کهن را نسل به نسل منتقل کرده‌اند؛ کشتی نوبا، آیینی که روزگاری برای تربیت جنگجویان طراحی شده بود، اکنون به نماد اتحاد اجتماعی و غرور جمعی تبدیل شده است.

به گزارش فرارو، با وجود جنگ خونین میان نیرو‌های مسلح سودان و نیرو‌های پشتیبانی سریع، مردم نوبا همچنان به این سنت وفادار مانده‌اند. در رقابت‌هایی که در کوه‌های نوبا برگزار می‌شود، کودکان برای دیدن بهتر از بالای درختان مسابقات را دنبال می‌کنند و مردم از روستا‌های اطراف گرد می‌آیند تا شاهد این نمایش عظمت و مهارت باشند.

پیروزی در کشتی نوبا زمانی حاصل می‌شود که یکی از کشتی‌گیران، حریف خود را به زمین بزند. برای حفظ عدالت، رقبا بر اساس سن گروه‌بندی می‌شوند تا مهارت‌ها مورد سنجش قرار گیرند، نه صرفاً قدرت فیزیکی. پیروزی هر فرد، افتخاری برای کل روستاست و جایگاه اجتماعی او را ارتقاء می‌دهد.

برنده هر مسابقه، روی شانه‌های یکی از بزرگان یا دوستان نزدیکش حمل می‌شود. بیشتر کشتی‌گیران بین ۲۰ تا ۳۰ سال دارند؛ دوره‌ای که اوج قدرت جسمانی محسوب می‌شود. کشتی بخشی از آیین گذار در زندگی جوانان است و اغلب با تقویم‌های مذهبی و کشاورزی هماهنگ می‌شود.

نقاشی‌های بدن در نوبا با استفاده از رنگ‌های زرد، قرمز، سیاه و سفید انجام می‌شود و معانی خاصی، چون وابستگی به گروه سنی یا خاندان را تداعی می‌کند. الهام این نقوش بیشتر از طبیعت و جانوران بومی گرفته شده است.

پیش از آغاز مسابقه، مردان با رژه، رقص و نواختن سوت، به میدان می‌آیند و به شکل نمادین حریف خود را انتخاب و با یک رقص کوتاه، او را به مبارزه دعوت می‌کنند. پوشاندن بدن با خاکستر نیز از دیگر رسوم است؛ این خاکستر علاوه بر سخت کردن گرفتن پوست حریف، نشانه‌ای از تطهیر و پیوند با نیاکان نیز محسوب می‌شود.

در حاشیه این رقابت‌ها، زنانی نیز دیده می‌شوند که خاکستر به بدن کشتی‌گیران می‌مالند یا با آهنگ و طبل از آنها حمایت می‌کنند. در پایان، زنان برای قهرمانان شعر می‌سرایند و آواز می‌خوانند تا نام‌شان در حافظه جمعی ماندگار شود.

فصل کشتی نوبا، معمولاً با پایان فصل کشاورزی در ماه‌های سپتامبر تا اکتبر یا فوریه تا مارس همراه است و با آغاز فصل ازدواج نیز همزمان می‌شود؛ جایی که قهرمانان کشتی به خواستگاران محبوبی در جامعه تبدیل می‌شوند.

اگرچه در گوشه‌هایی از محل مسابقات، تماشاگران مسلح هم دیده می‌شوند، اما کشتی نوبا دیگر تمرینی برای جنگ نیست؛ بلکه نمایش خالصی از نظم، قدرت، هویت فرهنگی و احترام به نیاکان است، جشنی برای بدن، جامعه و تاریخ.