علی اصغر شفیعیان، در یادداشتی با عنوان «ثبات در تلاطم» نوشت: پارسال این‌ها هر دولتی را از پا درمی‌آورد: منطقه جنگی، انتخابات کم‌فروغ مجلس، سقوط مبهم و بهت‌آور بالگرد رئیس‌جمهور، «مجروح شدن جبهه مقاومت»: دگرگونی غزه، لبنان و سوریه، ترور چند نظامی ارشد ایران و شخصیت‌های مهم منطقه از جمله سیدحسن نصرالله و یحیی سنوار، حتی اسماعیل هنیه در تهران.
با مدیریت و تدبیر آیت‌الله خامنه‌ای، انتخاباتی به‌نسبت رقابتی، آن‌هم در ظرف ۵۰ روز و در همین میانه برگزار شد که دولت میانه‌رو دکتر پزشکیان از آن بیرون آمد. من چهره پارسال را تنها شخص ایشان می‌دانم و حتی تصور می‌کنم با همین مدیریت، پروژه‌های نیمه‌تمام مهمی می‌تواند کامل شود.
آیت‌الله خامنه‌ای در چهار دهه رهبری، در بزنگاه‌های تاریخی نشان داده‌اند که حاضرند تصمیم‌های راهبردی برای عبور کشور از تنگناها اتخاذ کنند؛ از پذیرش نرمش قهرمانانه تا تن دادن به دولت‌های ناهمسو با جریان غالب قدرت.
شاید دو نقطه‌ی درخشان ثبات رهبری در عین تلاطمی که کشور و منطقه را فراگرفته بود؛ سخنرانی پس از سقوط بالگرد در اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ و ایجاد زمینه‌ی لازم برای مذاکرات شرافتمندانه با آمریکا در فروردین ماه ۱۴۰۴ بوده است.
