در دل پهنه‌ای بی‌انت‌ها از دشت‌های هموار و رؤیایی، جنگلی کوچک اما انبوه از میان این پهنه پدیدار می‌شود. این بیشه باستانی که مساحتی حدود ۴۵۰۰ متر مربع دارد، در بستر روستایی خود حفظ و نگهداری شده است. در دل این محیط خاص، یک شیرینی‌فروشی ساخته شده که دومین ساختمان مالک در این محل است؛ نخستین ساختمان، رستورانی با تمرکز بر تولید و مصرف محلی بود که سال ۲۰۱۵ ساخت آن به پایان رسید.
به گزارش فرادید، زمین با شیب ملایم، درختانی که به شکل طبیعی پراکنده شده‌اند، تابش نور خورشید از میان شاخه‌ها و صدای خش‌خش برگ‌ها، پس‌زمینه‌ای آرامش‌بخش و رویایی را برای بازدیدکنندگان فراهم می‌کند. رستوران طوری طراحی شده که گویی در دل جنگل فرو رفته تا بازدیدکنندگان از زندگی روزمره خود فاصله گرفته و جنگل را از درون تجربه کنند. آن‌ها می‌توانند از نزدیک ریشه‌های درختان را که از زیر پایشان بیرون زده‌اند ببینند و برگ‌هایی که در بالای سرشان رشد کرده‌اند تماشا کنند.
هدف این پروژه جدید، خلق فضایی برای ارائه چیزکیک‌های فصلی بود، بنابراین معماران به دنبال ایجاد ساختاری بودند که تغییرات فصل‌ها را در خود منعکس کند. با قرار دادن ساختمان میان درختان و بالا بردن آن از سطح زمین، دیدگاه متفاوتی به جنگل ارائه شده، گویی بنا در دل جنگل شناور است.
در این رویکرد معماری تلاش شد مرز میان فضاهای داخلی و خارجی از بین برود و همچنین حس جهت‌گیری کاهش یابد. برای از میان برداشتن مرز میان درون و بیرون، عناصر سازه‌ای مانند قاب‌ها، دیوارها و دال‌ها (سقف و کف) گسترش یافته یا جابه‌جا شدند تا از تعریف مستقیم فضا جلوگیری شود.
با اینکه فضا توسط خطوط (ستون‌ها و تیرها)، سطوح (دیوارها و دال‌ها) و حجم‌ها (اشیای محصور در سطوح) شکل گرفته، اما مهم بود هر بخش به عنوان مصالحی خالص به‌شکل مستقل حضور داشته باشد. به همین دلیل، اتصالات میان دیوارها، دال‌ها و قاب‌های سازه‌ای با دقت بسیار طراحی شدند تا استقلال هر ماده حتی در سازه‌ای چوبی نیز حفظ شود. همچنین، حضور پررنگ حجم‌ها در فضا موجب کاهش حضور شیشه شده (که در حالت عادی فضای درون و بیرون را از هم جدا می‌کند) و مرز میان آن‌ها را محو کرده است.
افزون بر این، فضاهایی که با زاویه ۴۵ درجه چرخیده‌اند بر هم منطبق شده‌اند و چهار محور را به وجود آورده‌اند. با ایجاد تضاد آگاهانه میان پلان و قاب‌های سازه‌ای در امتداد این محورها، تعداد محورها به نقطه‌ای از اشباع رسیده که موجب شده جهت‌یابی در فضا دشوار شود. وجود این چهار محور در فضا، درک موقعیت نسبی افراد را مختل کرده و حس جهت‌گیری را از بین می‌برد و این بیگانگی موجب می‌شود فرد از اطلاعات آشنای بیرونی فاصله بگیرد و در فضای محصور در جنگل غوطه‌ور شود.
این معماری که تنها با یک چرخش ساده ۴۵ درجه‌ای ساخته شده، در ظاهر پیچیده و ارگانیک به نظر می‌رسد؛ مانند درختانی که به سمت خورشید می‌رویند با شاخه‌هایی که می‌چرخند و به سمت آسمان کشیده می‌شوند. اگرچه در نگاه نخست، بنا با ویژگی‌های فضایی پیچیده و منحربفرد خود جلب توجه می‌کند، اما وقتی در آن حضور یابید، حسی از پیوستگی کامل با جنگل پیدا می‌کنید، گویی در دل آن محو می‌شوید.
