به گزارش اقتصادنیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، روزنامه نیویورک تایمز برجسته‌ترین نامزد‌های احتمالی جانشینی پاپ فرانسیس در راس کلیسای کاتولیک رومی را بررسی و معرفی کرد با این حال گفت که گمانه‌زنی‌ها در مورد این منصب اغلب اشتباه از آب درمی‌آید مانند ۲۰۱۳ که نام پاپ فرانسیس وسط بسیاری از افراد در لیست نامزد‌های برجسته برای این منصب قرار نگرفته بود، اما او به عنوان رهبر کاتولیک‌های جهان انتخاب شد.
این روزنامه افزود که پیش‌بینی در این دوره دشوارتر است و دلیل آن را انتصاب‌های متعدد پاپ فرانسیس در یک دوره نسبتا کوتاه عنوان کرد، که منجر به تنوع در ترکیب مجمع کاردینال‌ها (هیات مشورتی عالی در کلیسای کاتولیک) شده و تشخیص تحرکات و جریان‌های درون این مجمع را دشوارتر کرده است.
با این وجود، بحث در مورد نامزد‌های احتمالی مدت‌هاست که در پشت دیوار‌های واتیکان آغاز شده و ناظران چندین نامزد را مطرح کرده‌اند.
کارشناسان معتقدند که نامزد‌های جانشینی پاپ، اسامی‌ای هستند که به رویکرد‌های احتمالی آتی کلیسا اشاره می‌کنند، به طوری که برخی از نام‌های مطرح‌شده، امتداد دهنده دستور کار مترقی پاپ فرانسیس هستند، در حالی که برخی دیگر رویکردی به بازگشت به سبک سنتی را نشان می‌دهند.
در این میان، دیگران اشاره می‌کنند که مجمع کاردینال‌ها ممکن است تمایل به انتخاب شخصیتی با تجربه گسترده در پیچیدگی‌های روابط بین‌الملل داشته باشد. در زیر برجسته‌ترین نامزد‌های جانشینی پاپ فرانسیس آورده شده‌اند.
کاردینال پیرباتیستا پیتسابالا (۶۰ ساله)، ایتالیایی و مسئول ارشد امور خاورمیانه در واتیکان یکی از بخت‌های اصلی برای منصب پاپ محسوب می‌شود. با وجود اینکه او به تازگی در سال ۲۰۲۳ به مقام کاردینالی رسید، تجربه طولانی او در یکی از مهمترین مناطق جهان به او کمک کرده تا به چهره‌ای مطرح تبدیل شود.
در صورت انتخاب، کاردینال پیتسابالا اولین پاپ ایتالیایی از زمان ژان پل اول در سال ۱۹۷۸ خواهد بود. با این حال، کارشناسان معتقدند که پیتسابالا همچنین یک شخصیت بین‌المللی و دور از سیاست‌های واتیکان است، زیرا بیشتر دوران کاری خود را در قدس اشغالی گذرانده است.
همچنین، کاردینال پیتسابالا از ورود به بحث و جدل بر سر مسائل عقیدتی اجتناب کرده است، که کارشناسان این را عاملی می‌دانند که می‌تواند به او در کسب اکثریت دو سوم لازم در مجمع کاردینال‌ها کمک کند، اگرچه برخی او را برای تصدی این مقام هنوز نسبتا جوان می‌دانند.
به گزارش مطبوعات فرانسه، در برخی محافل کاتولیک محلی به او لقب ژان بیست و چهارم داده شده است، که اشاره‌ای به شباهت او با پاپ ژان بیست و سوم، پاپ اصلاح‌طلب و خوش‌چهره دهه ۱۹۶۰ دارد. همچنین، پاپ فرانسیس فقید یک بار به شوخی گفت که جانشین او ممکن است نام ژان بیست و چهارم را داشته باشد.
آولین به طبع مردمی و آسان‌گیر، شوخ طبعی، طعنه زنی و نزدیکی ایدئولوژیک به فرانسیس به ویژه در زمینه مهاجرت و روابط با جهان اسلام شهرت دارد. او همچنین یک روشنفکر جدی با مدرک دکترای الهیات و مدرک فلسفه است. او در الجزایر از خانواده‌ای مهاجر اسپانیایی متولد شد که پس از استقلال الجزایر به فرانسه نقل مکان کردند و بیشتر زندگی خود را در مارسی، بندری که قرن‌ها محل تلاقی فرهنگ‌ها و ادیان بوده است، گذراند.
در دوران فرانسیس، آولین پیشرفت‌های شغلی بزرگی داشت. در سال ۲۰۱۳ اسقف شد، در سال ۲۰۱۹ به مقام اسقف اعظم رسید و سه سال بعد کاردینال شد. جایگاه او در سپتامبر ۲۰۲۳ زمانی تقویت شد که کنفرانس بین‌المللی کلیسایی در مورد مسائل مدیترانه را برگزار کرد و فرانسیس به عنوان مهمان افتخاری در آن حضور داشت.
اگر او این مقام را به دست آورد، اولین پاپ فرانسوی از قرن چهاردهم، دوره انتقال پاپی به آوینیون، خواهد بود و همچنین جوان‌ترین پاپ از زمان ژان پل دوم خواهد بود. او زبان ایتالیایی را می‌فهمد، اما به روانی صحبت نمی‌کند، که مانع بزرگی برای منصبی است که عنوان اسقف رم را نیز دارد و نیازمند آشنایی با اختلافات داخلی شهر است.
کاردینال پترو پارولین (۷۰ ساله) از سال ۲۰۱۳ به عنوان دبیر دولت واتیکان خدمت می‌کند و به عنوان مرد شماره دو پس از پاپ فرانسیس و مسئول اداره امور داخلی کلیسا و هدایت سیاست خارجی آن محسوب می‌شود.
پارولین، که یک ایتالیایی آرام و میانه‌رو است، به دانش عمیق خود از محافل کوریا (اداره مرکزی واتیکان) و شبکه بین‌المللی واتیکان، جایی که بیش از ۲۰ سال به عنوان دیپلمات و معاون دبیر روابط خارجی خدمت کرده است، شهرت دارد.
پارولین به چندین زبان از جمله انگلیسی، فرانسوی، ایتالیایی و اسپانیایی تسلط دارد و در کنفرانس‌های بین‌المللی در مورد درگیری فلسطین و رژیم تروریستی اسرائیل، تغییرات آب و هوایی و قاچاق انسان شرکت کرده است. او همچنین یک کارشناس در امور آسیا است و به عنوان یک برنامه‌ریز ماهر برای دستاورد‌های واتیکان در سال‌های اخیر در روابط خود با چین و ویتنام شناخته می‌شود.
نام کاردینال فریدولین آمبونگو (۶۵ ساله)، اسقف اعظم کینشاسا پایتخت جمهوری دموکراتیک کنگو، از زمانی که پاپ فرانسیس او را در سال ۲۰۱۹ به مقام کاردینالی ارتقا داد، به عنوان یکی از نامزد‌های احتمالی مطرح بوده است.
پاپ فرانسیس همواره کلیسای کاتولیک را به رفتن به حواشی، یعنی جوامع آفریقا و آسیا جایی که کلیسا از پویایی بیشتری برخوردار است، دعوت کرده است. از این رو، این سوال همچنان مطرح بوده است که کلیسا چه زمانی با انتخاب یک پاپ از آفریقا این رویکرد را تجسم خواهد بخشید.
کاتولیک‌ها در آفریقا حدود ۱۸ درصد از جمعیت این قاره را تشکیل می‌دهند و همچنین بزرگترین تعداد کشیش‌ها (مردان روحانی آموزش دیده در دین مسیحیت) را در جهان تولید می‌کنند.
اگرچه پاپ فرانسیس اولین پاپ غیراروپایی بود که از سال ۷۴۱ رهبری کاتولیک‌ها را بر عهده گرفت، اما او متعلق به خانواده‌ای با اصالت ایتالیایی است. تناقضی در انتخاب پاپ از آفریقا وجود دارد؛ از یک سو، این یک شکستن سنت خواهد بود، اما در عین حال، نهاد کلیسایی در آفریقا از محافظه‌کارترین‌ها به شمار می‌رود.
کاردینال آمبونگو نزدیک به پاپ فرانسیس تلقی می‌شود و یکی از ۹ عضو شورای مشاور کاردینال‌ها است، با این حال، آمبونگو رهبری مخالفت با تصمیم پاپ فرانسیس در سال ۲۰۲۳ مبنی بر اجازه دادن به ازدواج زوج‌های دگرباش را بر عهده داشت.
کاردینال لوئیس آنتونیو تاگله (۶۷ ساله)، اهل فیلیپین، یکی از برجسته‌ترین نامزد‌های لیبرال است، تا جایی که برخی او را فرانسیس آسیایی لقب داده‌اند. تحلیلگران سال‌هاست که او را یک نامزد برجسته برای مقام پاپی می‌دانند.
تاگله در سال ۲۰۱۲ توسط پاپ بندیکت شانزدهم به مقام کاردینالی ارتقا یافت و در صورت انتخاب، اولین پاپ آسیایی خواهد بود. کاردینال تاگله، که با نام مستعار چیتو نیز شناخته می‌شود، به لبخند دائمی و رویکرد انسانی‌اش شهرت دارد، که با توجه پاپ فرانسیس به فقرا و نیازمندان در کشور‌های در حال توسعه، محیطی که او در آن بزرگ شده و خدمت کرده است، همخوانی دارد.
تاگله در چندین سفر به آسیا پاپ فرانسیس را همراهی کرده و در تدارک سفر طاقت‌فرسای ۱۱ روزه او به جنوب شرقی آسیا و اقیانوس آرام در تابستان ۲۰۲۴ مشارکت داشته است. این کاردینال واتیکان متعلق به منطقه‌ای از آسیا است که مذهب کاتولیک در آن هنوز نقش برجسته‌ای ایفا می‌کند، منطقه‌ای که فرانسیس همواره به آن توجه داشته و در تلاش برای ایجاد کلیسایی جهانی با تمرکز کمتر بر اروپا بوده است.
تاگله یکی از نامزد‌های قوی در جلسه انتخاب پاپ (کنکلاو) در سال ۲۰۱۳ بود، اما در آن زمان برای تصدی این نقش نسبتا جوان به نظر می‌رسید. کاردینال تاگله با برخی از بحث‌برانگیزترین مسائل کلیسا، مانند مسئله ازدواج دگرباشان و دادن عشای ربانی به مطلقه‌هایی که دوباره ازدواج کرده‌اند، برخورد کرده است.
او در سال ۲۰۱۴ ریاست مجمع جهانی خانواده در کلیسا و سپس ریاست مجمع عمومی در مورد همین موضوع در سال بعد را بر عهده گرفت، که در آن اسقف‌ها رویکرد بازتری را تصویب کردند، در حالی که همچنان با ازدواج دگرباشان مخالف بودند.
نام کاردینال ماتئو ماریا زوپی (۶۹ ساله)، اهل ایتالیا در میان نام‌هایی برجسته است که دیدگاه پاپ فرانسیس مبنی بر اینکه کلیسا باید پناهگاه فقرا باشد را منعکس می‌کند. زوپی در سال ۲۰۱۹ به مقام کاردینالی ارتقا یافت و چندین وظیفه مهم به او محول شد. برخی از کارشناسان معتقدند که فرانسیس، زوپی را به عنوان جانشین خود معرفی می‌کرد، اما پاپ در این مورد علنا اظهار نظر نکرده است.
زوپی نزدیک به جامعه کاتولیک سانت اجیدیو است که به خدمات خود به فقرا و تلاش‌هایش در زمینه میانجیگری برای حل منازعات شهرت دارد. تحلیلگران تاکید می‌کنند که این جامعه در دوران فرانسیس به یکی از قدرتمندترین گروه‌های بانفوذ تبدیل شده است و نزدیکی کاردینال زوپی به آن ممکن است شانس او را برای کسب آرای لازم افزایش دهد، با این حال، این ارتباط نگرانی‌هایی را در مورد احتمال تاثیر گرفتن بیش از حد او از این گروه در صورت انتخاب برانگیخته است.
در سال ۲۰۱۵، پاپ فرانسیس او را به عنوان اسقف اعظم بولونیا، یکی از عالی‌ترین مناصب کلیسایی در ایتالیا، منصوب کرد. در آنجا، دون ماتئو، همانطور که شناخته می‌شود، به کار خود در میان فقرا و مهاجران ادامه داد و گفت: پذیرش مهاجران یک چالش تاریخی برای اروپا است و مسیح ما را فرا می‌خواند که پشت خود را به آنها نکنیم.
در سال‌های اخیر، پاپ فرانسیس او را به عنوان فرستاده ویژه در امور اوکراین منصوب کرده است. زوپی همچنین مواضع مثبتی نسبت به کاتولیک‌های جامعه دگرباشان نشان داده است، به طوری که مقدمه نسخه ایتالیایی کتاب پدر جیمز مارتین ساختن پل (۲۰۱۷) را نوشت، که خواستار یافتن رویکرد‌های شبانی جدید نسبت به این گروه بود.
کاردینال پیتر اردو (۷۲ ساله)، اهل مجارستان، متخصص حقوق کلیسایی است و انتظار می‌رود یکی از نامزد‌های قوی در میان کاردینال‌هایی باشد که به دنبال بازگشت به محافظه‌کاری پاپ‌های ژان پل دوم و بندیکت شانزدهم هستند. او در سال ۲۰۰۲ توسط ژان پل دوم به عنوان اسقف اعظم استرگم-بوداپست منصوب شد و سال بعد کلاه کاردینالی را دریافت کرد و در آن زمان جوان‌ترین کاردینال جهان (۵۰ ساله) شد.
اردو یک دیپلمات کارکشته است که قادر به ایجاد پل ارتباطی با کاتولیک‌های آمریکای لاتین و آفریقا بوده و در برقراری ارتباط با پیروان سایر ادیان مهارت دارد. او به طور منظم در مراسم یادبود هولوکاست (داستان ادعایی کشته شدن یهودیان در جنگ جهانی دوم) شرکت کرده است.
اردو در میان همتایان غربی خود شناخته شده است، زیرا از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۶ ریاست شورای کنفرانس‌های اسقف‌های اروپا را بر عهده داشت. او چندین کتاب نوشته و به چندین زبان از جمله انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی، روسی و اسپانیایی تسلط دارد یا آنها را می‌فهمد، که این امر به او توانایی زبانی برای ارتباط با مخاطبان جهانی می‌دهد.
او موضع خود را در مخالفت با دادن عشای ربانی به مطلقه‌هایی که دوباره ازدواج کرده‌اند و مخالفت با پذیرش مهاجران اعلام کرده است. اردو در مصاحبه‌ای مفصل با رابرت موینیهان (روزنامه‌نگار) در سال ۲۰۱۹ گفت: ما باید شعله ایمان سنتی مسیحی را در جهانی که به طور فزاینده‌ای سکولار می‌شود، حفظ کنیم.
آندش آربورلیوس (۷۵ ساله)، اسقف استکهلم اولین کاردینال کاتولیک در تاریخ سوئد است که در سن بیست سالگی به کاتولیک گروید. اگرچه سوئد زمانی یک کشور لوتری (یکی از مذاهب پروتستان مسیحی) بود و امروزه تا حد زیادی سکولار شده است، اما از معدود کشور‌های اروپایی است که در سال‌های اخیر شاهد رشد تعداد کاتولیک‌ها بوده است.
ارتقاء آربورلیوس به مقام کاردینالی در سال ۲۰۱۷ تلاش دیگری از سوی پاپ فرانسیس برای دسترسی به کشور‌های دارای اقلیت‌های کاتولیک تلقی شده است. او در مصاحبه‌ای اخیرا گفت که برجسته‌ترین چالش‌های پیش روی کلیسا امروزه عبارتند از: ایجاد پل در میان دنیای تقسیم‌شده، دادن نقش بیشتر به زنان در کلیسا و کمک به خانواده‌ها برای انتقال ایمان به نسل‌های بعد.
او همچنین نسبت به جریان‌های سیاسی که می‌توانند کلیسا را تقسیم کنند هشدار داد و گفت: انشعاب در برخی از بخش‌های کلیسا می‌تواند یک خطر واقعی باشد. ما نباید اجازه دهیم احزابی در داخل کلیسای کاتولیک تشکیل شوند.
کاردینال آربورلیوس به مواضع خود در حمایت از مهاجران، مشابه پاپ فرانسیس، شناخته شده است، با این حال او با ازدواج زوج‌های دگرباش مخالفت کرده است. او در سال ۲۰۰۶ گفت که تصمیم کلیسای لوتری سوئد مبنی بر اجازه دادن به این ازدواج، گفت‌و‌گو با کلیسای کاتولیک را پیچیده‌تر خواهد کرد.
