زهرابیان در 1318 در تهران و در خانواده‌ای ایرانی با تبار ارمنی، به دنیا آمد و نخستین طبع‌آزمایی جدی خود را در حوزه‌ی گرافیک در همان ایام نوجوانی و تحصیلش در دبیرستان البرز تجربه کرد. لوگوی پیشنهادی او در مسابقه‌ی طراحی نشان‌واره‌ی دبیرستان برگزیده شد و همین انگیزه‌ای به او داد برای تجربه‌های بیشتر. 

به گزارش میدان آزادی، در پاییز 1340 وقتی ادوارد جوان، فراخوان مسابقه‌ی طراحی لوگو برای هواپیمایی ملی ایران را در روزنامه‌ی کیهان خواند دست به قلم شد. به‌واسطه‌ی سفرهای متعددش به شیراز و تماشای آثار تخت جمشید، تعدادی از نقوش باستانی در حافظه‌ی تصویری‌اش ماندگار شده بود.

 با آنکه هنوز اسم هما – به‌عنوان سرنام هواپیمایی ملی ایران- برای شرکت اعلام نشده بود، ادوارد سراغ رسم هما رفت و از نقش سرستون‌های پارسه، تصویر این پرنده‌ی اسطوره‌ای را برای طراحی لوگو انتخاب کرد. موجودی با صورت عقاب، گوش‌های گاو و یال اسب.

 ادوارد رنگ فیروزه‌ای و آبی پروس (آبی برلین) را به‌عنوان رنگ نشان‌واره، برگزید و حتی در طرح پیشنهادی‌اش جای درج نشان بر بدنه‌ی هواپیماها را هم گنجاند. البته هواپیماهای موردنظر -طبق تصور و ذهنیتش- طیاره‌های ملخی بودند.

قرار بود این فراخوان ملی را هوشنگ سیحون و تعدادی از استادان دانشکده‌ی هنرهای زیبا داوری کنند و در میان انبوه شرکت‌کنندگان، ادوارد جوان- بنا به اظهارات خودش- امید چندانی به انتخاب نداشت. با اعلام نتیجه اما این هنرمند ارمنی بیشتر از گذشته به توانایی‌هایش ایمان پیدا کرد.

طرح او به‌عنوان نشان هواپیمایی ملی ایران برگزیده شد. ادوارد بابت این نشان، پانصد تومان جایزه گرفت و هما از فروردین 1341 با نشان‌واره‌ای به قلم جوانی بیست و دو ساله، به پرواز درآمد. رنگ پیشنهادی ادوارد اما مقبول مدیران شرکت نبود و سرمه‌ای جای آن را گرفت.

این لوگو در میان نشان‌واره‌های شرکت‌های هواپیمایی جهان، به احتمال قوی تنها طرحی است که در تمام سال‌های فعالیت تغییری نکرده است. در 23 اکتبر 2013 آژانس خبری ترابری هوایی جهان، نشان هما را به‌عنوان چشمگیرترین و جذاب‌ترین لوگوی شرکت‌های هواپیمایی انتخاب و معرفی کرد.