عصر ایران - این پروژه خارق‌العاده نیازمند تغییرات اساسی در ساختار اصلی فولکس واگن ون مدل ۱۹۶۶ بوده است. برای جا دادن این پیشرانه 8 سیلندر کادیلاک و سیستم خنک‌کننده حجیم آن، بدنه اصلی ون حدود شش اینچ (تقریباً ۱۵ سانتی‌متر) عریض‌تر شده است؛ تغییری که ابعاد این خودروی کلاسیک را به طور محسوسی دگرگون کرده است. میزان خروجی پیشرانه اکنون 560 اسب بخار است.

مهندسی پشت این خلاقیت واقعاً چشمگیر است. شاسی اصلی ون به طور کامل با استفاده از ریل‌های فولادی سفارشی (۲×۴ اینچ) بازسازی و تقویت شده است. سیستم تعلیق جلوی آن به یک سیستم میله پیچشی سفارشی تغییر یافته و ترمزهای کاسه‌ای اصلی با ترمزهای دیسکی مدرن و قوی‌تر جایگزین شده‌اند تا قدرت توقف متناسب با توان موتور جدید فراهم شود.

سیستم خنک‌کننده نیز به طور کلی بازطراحی شده؛ رادیاتورها به شکل هوشمندانه‌ای در داخل گلگیرهای عقب که عریض‌تر شده‌اند، جای داده شده‌اند و سیستم هواخنک اصلی به یک سیستم آب‌خنک بسیار کارآمدتر تبدیل شده است. قدرت موتور از طریق گیربکس اتوماتیک سه سرعته General Motors Turbo-Hydramatic 425 و اکسل عقب که از یک کادیلاک الدورادو قرض گرفته شده، به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود.

در فضای داخلی نیز تغییراتی اعمال شده است. این ون اکنون از صندلی‌های جلوی خودروی کلاسیک پورشه 914 بهره می‌برد. یک نیمکت سه نفره برای ردیف دوم سرنشینان در نظر گرفته شده و جزئیات سفارشی مختلفی از جمله فرمان با ظاهر چوبی و گیج‌های آنالوگ اضافه برای نمایش اطلاعات موتور در آن دیده می‌شود.

البته برای ایجاد فضای لازم برای موتور عظیم 8 سیلندر، ردیف سوم صندلی‌ها به طور کامل حذف شده است. در حالی که نمای جلوی این فولکس واگن ون تا حد زیادی ظاهر استاندارد و آشنای خود را حفظ کرده، نمای عقب به وضوح ماهیت تغییر یافته آن را آشکار می‌کند؛ از جمله دریچه‌های هوای اضافی، لوله‌های اگزوز که به شکلی غیرمعمول زیر خط سقف نصب شده‌اند، و گلگیرهای عقب عریض شده‌ی جعبه‌ای شکل.

این خلاقیت بی‌نظیر و تک نمونه با قیمت ۸۰,۰۰۰ دلار آمریکا برای فروش عرضه شده است. قیمتی که با در نظر گرفتن حجم گسترده و پیچیده تغییرات سفارشی انجام شده، سطح مهندسی به کار رفته، و منحصر به فرد بودن مطلق این خودرو، منطقی به نظر می‌رسد.