در حالی که روش‌های سنتی و ربات‌های زمینی محدودیت‌هایی دارند، ربات‌های هوایی می‌توانند با پرواز در مناطق صعب‌العبور به ساخت و ساز بپردازند.
به گزارش ایسنا، محققان بریتانیایی ادعا کرده‌اند که ربات‌های پرنده می‌توانند با رسیدن به ارتفاعات و مکان‌هایی که زمانی غیرممکن تلقی می‌شدند، آسمان‌خراش‌هایی همچون برج خلیفه امارات یا ساختمان امپایر استیت نیویورک بسازند.
این مطالعه که توسط کالج امپریال لندن و دانشگاه بریستول انجام شده است، بررسی می‌کند که چگونه پهپاد‌ها می‌توانند به طور خودکار قرار دادن مواد را در هوا انجام دهند که گامی مهم در فناوری ساخت و ساز هوایی است.
در این رویکرد از ربات‌های هوایی برای انجام کار‌های ساخت و ساز نامحدود استفاده می‌شود و مزایای متمایزی از جمله مقیاس‌پذیری در ارتفاع، دسترسی به مکان‌های صعب‌العبور و تعمیرات سریع بر اساس تقاضا دارد.
به گفته دانشمندان، هدف این فناوری، مقابله با چالش‌های فوری جهانی مسکن و زیرساخت‌ها با استفاده از ربات‌های هوایی با بازو‌های پیشرفته‌ای است که قادر به غلبه بر محدودیت‌های روش‌های سنتی ساخت و ساز و رباتیک زمینی هستند.
ربات‌های هوایی، برخلاف روش‌های سنتی ساخت و ساز یا سیستم‌های زمینی، در یک پوشش کاری نامحدود عمل می‌کنند و به آنها این امکان را می‌دهند که در ارتفاعات بیشتری ساخت و ساز کنند و در زمین‌های پیچیده یا صعب‌العبور که رویکرد‌های مرسوم نمی‌توانند به آنها دسترسی داشته باشند، چه در کوهستان، پشت بام‌ها، مناطق فاجعه دیده یا حتی در سیارات دور، حرکت کنند.
علاوه بر این، آنها به یک محل ساخت و ساز ثابت نیاز ندارند، می‌توانند به صورت گروهی مستقر شوند و انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری فوق‌العاده‌ای ارائه می‌دهند. در عین حال، آنها می‌توانند فواصل حمل و نقل را کاهش دهند، مصرف مواد را کاهش دهند و مکان‌های ساخت و ساز را به طور قابل توجهی ایمن‌تر کنند.
این فناوری در حال حاضر در سوئیس در حال آزمایش است و اولین پلتفرم آزمایشی در دنیای واقعی برای پهپاد‌های ساختمانی پرنده در خارج از آزمایشگاه را ارائه می‌دهد.
ربات‌های هوایی برای امدادرسانی در بلایا، به ویژه در مناطق سیل‌زده یا ویران‌شده که وسایل نقلیه معمولی نمی‌توانند به آنها دسترسی پیدا کنند، بسیار مناسب هستند. آنها می‌توانند مصالح ساختمانی را حمل کنند و به طور خودکار پناهگاه‌های اضطراری بسازند. پتانسیل آنها همچنین به مکان‌های تعمیر صعب‌العبور نیز گسترش می‌یابد، جایی که می‌توانند ترک‌های روی نما‌ها یا پل‌های بلند را شناسایی و تعمیر کنند و اینها بدون نیاز به داربست انجام می‌شود.
با این وجود بدون مواد سبک، پایدار و کارآمد، این فناوری نمی‌تواند به پتانسیل کامل خود برسد.
