به گزارش همشهری‌آنلاین، محمد جواد لاریجانی در گفتگویی در پاسخ به یک سوال درباره زن و مقام زن و افرادی مانند مریم میرزاخانی و اینکه روسرس نداشت پاسخ داد.
سوال تسنیم و پاسخ لاریجانی را بخوانید:
چون بحث زن‌ها را مطرح کردید و الان هم ما در پژوهشگاه دانش‌های بنیادی هستیم، به عنوان آخرین سؤال یک موضوع را مطرح می‌کنم. در بعضی از همین گفت‌وگوهایی که اشاره کردم و راجع‌به بحث زن و مقام زن و این‌ها گفته می‌شود و ظلمی که جمهوری اسلامی به زنان کرده است، یکی از این ادعاها و بحث‌ها مثلاً برای خانم مریم میرزاخانی است. چون می‌دانید حالا آن‌هایی که بحث 1401 را مطرح کردند، البته من به تحلیل‌های اجتماعی و سیاسی آن کاری ندارم، ولی عمده چیزی که در صحنه؛ به ویژه مثلاً در بعضی از این کشورهای اروپایی دیده شد، همین بود که اگر اجازه بدهید که مثلاً ما برهنه بشویم، یعنی ما و عزت ما را به رسمیت شناختید. حالا این‌ها را که بعضی‌ها اصلاً رویشان نمی‌شود که به صراحت بگویند. خب واقعاً واضح هم نیست که بشود عزتمندانه و آبرومندانه آن‌ها را گفت. ولی بعضی اینطور می‌گویند که اصلاً ما آن چیزی که می‌گوییم، یا آن جنسی که می‌گوییم که جمهوری اسلامی به او ظلم کرده مثلاً یک کسی مثل خانم مریم میرزاخانی است که یک دانشمند و نابغه بود و در حوزه ریاضی جایزه هم برد، ولی در جمهوری اسلامی تحویل گرفته نشد و... حالا بماند که اصلاً شناختی هم از او ندارند و جایزه‌اش را هم اشتباه می‌گویند. همین اخیراً هم یکی گفت که جایزه نوبل گرفته بود، که خب اصلاً اشتباه بود و جایزه دیگری بود. خانم میرزاخانی اینجا بوده، در همین (آی‌پی‌ام) پژوهشگاه دانش‌های بنیادی بوده، شما او را می‌شناسید و اینجا هم کار کرده است. آیا واقعاً جمهوری اسلامی نسبت به امثال خانم مریم میرزاخانی بی‌تفاوت بود و حتی مثلاً ظلم هم کرد؟ فقط صرفاً به خاطر اینکه یک روسری نداشتند؟
لاریجانی: خانم میرزاخانی از افتخارات جامعه ریاضی جهان است و البته از افتخارات ایران و ما هم افتخار می‌کنیم به دستاوردهای ریاضی‌اش. وقتی ما به علم ریاضی کسی افتخار می‌کنیم به این معنا نیست که همه جهات دیگر او را هم قبول داشته‌ایم، ولی ایشان زن بسیار محجوبی بود و اصلاً اهل برهنگی هم نبود. ممکن است روسری نداشته، ولی از این برهنگی‌های خیلی مشمئزکننده بسیار به دور بود. زمانی که دانشجو بود مدتی در همین (آی‌پی‌ام) _ این پژوهشگاه در دنیا به آی‌پی‌ام معروف است _ در همینجا با ما همکاری داشت و از جایزه‌ای که گرفت هم بسیار خوشحال شدیم و در همین پژوهشگاه برایش یک ویژه‌نامه درست کردیم، یک جلسه بزرگی گذاشتیم. همکارهای ما اهمیت کار ریاضی‌اش را توضیح دادند و در صداوسیما هم از او صحبت شد. حالا اصلاً بحث و گیر این‌ها چیست؟
این‌ها اصلاً برای خانم میرزاخانی ارزش قائل نیستند. چون ببینید در جمهوری اسلامی میزان آموزش زنان یکی از ملاک‌هاست و میرزاخانی یکی از همان زن‌هاست که در جمهوری اسلامی درس خواند. حالا میزان آموزش در آموزش عالی در زنان تفاوتش با گذشته چه طوری است؟ آن‌هایی که می‌گویند زن در جمهوری اسلامی توسری خورده است، جرئت دارند رقم آن را بگویند؟! امروز تعداد دانشجویان دختری که وارد دانشگاه می‌شوند بالاتر است. آمار آن‌هایی که فارغ‌التحصیل می‌شوند هم همینجوری است. یعنی میزانی که در تسهیل آموزش دختران در ایران برای زنان سرمایه‌گذاری شد، بی‌سابقه است، نه فقط در ایران، که در تمام خاورمیانه. یعنی وقتی ارقامش را سازمان‌های جهانی و یونسکو و... بررسی می‌کنند، می‌گویند که یک چیز عظیمی در ایران اتفاق افتاده و اصلاً چنین چیزی کم‌سابقه است که این همه دختر در ایران بیایند و آموزش ببینند. بله، میرزاخانی هم نمونه این سیاست است؛ سیاستی که جمهوری اسلامی گذاشت که زن ایرانی بتواند باسواد شود. این اصلاً ربطی به مسائل بی‌حجابی ندارد. اتفاقاً خانم میرزاخانی دختر بسیار نجیبی بود. حالا درست است که رفت خارج و با یک خارجی هم ازدواج کرد. آن بحث دیگری است، یک مسائل دیگری وجود دارد که البته ای‌کاش در ایران می‌ماند، یا می‌رفت خارج و برمی‌گشت. ببینید ما آرزوهایمان را باید واقع‌بینانه نگاه کنیم؛ همین قدر که یک دختر ایرانی در جمهوری اسلامی در بهترین دانشگاه‌های کشور ما تحصیل می‌کند و بعد خارج می‌رود و در آنجا هم توفیقات عظیمی پیدا می‌کند، خب این یک چیز خیلی قابل توجهی است. این را به‌جای اینکه ما از دستاوردهای نظام بدانیم، حالا هی بگوییم که چرا صبح تا غروب ایشان را در صداوسیما نشان نداند، چون روسری نداشته است! حالا چه کسی به روسری او گیر داده است؟ عظمت او به روسری‌اش بوده یا به ریاضی‌اش؟ اگر به ریاضی‌اش بوده که همینطور است، به بهترین وجه قدردانش بودیم و از او قدردانی شده، البته الان که به رحمت خدا رفته، ولی قدردانش هستیم. همیشه هم اسم او را با خوبی می‌بریم و ان‌شاءالله در آینده دختران و پسران دیگر ما این افق‌های عظیم را به دست می‌آورند. می‌خواهم بگویم این‌ها یک نوع کوتاه‌نگری‌های به‌اصطلاح قدرنشناسانه است.
جمهوری اسلامی خدمات عظیمی به خصوص به زنان کشورمان کرده است. بله، مسائل زیادی است ولی اصل مطرح کردن مسئله حجاب یعنی توهین به زن ایرانی، چون مقصود این‌ها از حجاب یعنی میزان برهنگی و این برهنگی توهین به زن ایرانی است. این خواسته زن ایرانی نیست که برهنه باشد. زن ایرانی اصلاً هیچ وقت برهنه نبوده است. این درواقع یک تأثیر بدِ غربی است که مدرن بودن و پیشرفته بودن را در برهنگی می‌داند. حالا شما بروید کشورهای دیگری که برهنه شدند را ببینید که پیشرفت پیدا کرده‌اند؟ اصلاً پیشرفت چه ربطی به برهنگی دارد؟ خود ماهیت پیشرفت را فهمیدن، خیلی مسئله است. ببینید ماکس وبر که از بزرگ‌ترین متفکران غربی است و آرای او در فهم مسائل سیاسی و اجتماعی مثل کتاب‌های رسائل و مکاسب علمای ماست و اگر کسی بخواهد بفهمد که مدرنیته چیست، مجبور است آرای ماکس وبر را به دقت بخواند. ماکس وبر این سؤال را مطرح کرد که چرا آلمان اینقدر پیشرفت کرد؟ چون برهنه بودند؟! ماکس تحلیل کرده و دلایل پیشرفت آلمان را اینطور گفته که: «اولاً تفکر دینی ما در آن دست داشته؛ یعنی اخلاق پروتستانی به اضافه عمل‌محوری»؛ یعنی می‌گفت یک آلمانی شخصیتش به کارش است، اگر بد کار کند یعنی آدم بدی است. هیچ کسی آقازاده نیست چون آقازاده‌ها مادرزادی ژن خوبی دارند دیگر! اینجا ماکس وبر می‌گوید این ویژگی‌ها و چرتکه‌اندازی‌های مرتب و اینکه حساب می‌کند که اگر یک آلمانی برای یک هفته مرخصی می‌رود، وقتی برمی‌گردد، باید به اندازه مثلاً 7تا 100 دلار که مثلاً درآمدش بوده، باید 700 دلار در بقیه هفته‌ها کارش بالاتر بیاید که جبران بشود، [این‌ها باعث پیشرفت آلمان شده است.] پس ببینید فهم پیشرفت، خودش مسئله دارد، خودش مبنا دارد، خودش تئوری دارد، تحقیق می‌خواهد، فکر می‌خواهد، اینجور نیست که ما به عنوان یک توریست برویم گشتی در اروپا بزنیم و دو تا هتل ببینیم و بعد بگوییم که این‌ها لخت هستند و رقاصی می‌کنند، پس این‌ها پیشرفت کردند و ما چون لخت نیستیم، عقب افتاده هستیم. ببینید این‌ها آن سطحی‌نگری است که در شأن لااقل کسانی که در کشور مسئولیتی دارند و صاحب فکرند، نیست! تأسف می‌خورم که در مطبوعات ما این حرف‌های خیلی کم‌ارزش است؛ این حرف‌ها بسیار سطحی و سخیف است.
متن کامل گفتگو را اینجا بخوانید.
