به گزارش "ورزش سه"، آنچلوتی ادعا می‌کند که از «شلاق» (روش‌های سخت‌گیرانه) استفاده نمی‌کند و ترجیح می‌دهد با احترام و تعادل با بازیکنانش رفتار کند. با این حال، به نظر می‌رسد این روش تنها برای بازیکنان کلیدی و باسابقه تیم صدق می‌کند، در حالی که جوان‌ترها گاهی هدف انتقادات علنی او قرار می‌گیرند.
آنچلوتی در کنفرانس مطبوعاتی پیش از بازی با ختافه، به انتقادات درباره سبک بازی تیم و عدم قاطعیت در تصمیم‌گیری‌ها پاسخ داد. او گفت: «همیشه می‌گویند من زیادی آرام هستم، اما من با شخصیت خودم تیم را مدیریت می‌کنم.»
با این وجود، عملکرد ضعیف برخی بازیکنان اصلی در مقطع حساس فصل و عدم انتقاد علنی از آنها، توجهات را به مدیریت او جلب کرده است. رئال مادرید با چالش‌هایی مانند مصدومیت‌های طولانی‌مدت بازیکنان دفاعی (کارواخال، میلیتائو و آلابا) و فشار برنامه فشرده مواجه است. این شرایط باعث شده برخی بازیکنان بیش از حد بازی کنند، در حالی که استعدادهای جوانی مانند اندریک و گولر فرصت کمی برای درخشش داشته باشند. گولر در ۳۶ بازی تنها ۱۳۲۳ دقیقه و اندریک در ۳۳ بازی ۷۰۰ دقیقه بازی کرده‌اند، که اغلب در مسابقات کم اهمیت بوده است.
آنچلوتی در حالی که از روش سخت‌گیرانه دوری می‌کند، در مواردی با جوانان تیم صریح‌تر است. به عنوان مثال، پس از بازی با ختافه که اندریک در موقعیت آفساید تلاش کرد با یک ضربه چیپ دروازه‌بان را تسلیم کند، آنچلوتی در کنفرانس مطبوعاتی او را به شدت مورد انتقاد قرار داد و گفت: «اندریک نباید چنین کارهایی بکند. این گل‌های نمایشی در فوتبال جایی ندارند.»
این در حالی است که همین حرکت در بازی مقابل رئال سوسیداد منجر به گل شده بود و انتقادی به دنبال نداشت. این تفاوت در برخورد، نشان‌دهنده معیار دوگانه آنچلوتی است. ستارگانی مانند امباپه، وینیسیوس، بلینگام و رودریگو، که در این فصل عملکرد گلزنی ضعیفی داشته‌اند، به ندرت با انتقاد علنی او مواجه شده‌اند. آنچلوتی همچنین پیش‌تر گولر را به دلیل وقت‌گذرانی با افراد غیرمرتبط مورد سرزنش قرار داده بود، بدون اینکه چنین لحنی برای بازیکنان اصلی به کار ببرد.
این رویکرد آنچلوتی، که به نظر می‌رسد از تنبیه بازیکنان اصلی به دلیل ترس از ایجاد تنش در تیم اجتناب می‌کند، انتقادات را برانگیخته است. در حالی که او قصد دارد جوانان را با این انتقادات انگیزه دهد، اما عدم انتقاد مشابه از ستارگان، حس نابرابری را در تیم ایجاد کرده است.
این معیار دوگانه می‌تواند به کاهش انگیزه بازیکنان جوان و تشدید شکاف در رختکن منجر شود، به‌ویژه در تیمی که به دلیل مصدومیت‌ها و فشار مسابقات، به همبستگی و استفاده از تمام استعدادها نیاز دارد.
