جمعه ۵ اردیبهشت ۱۴۰۴ نشریه تایم مصاحبه ای طولانی و ویرایش شده ای که سه روز پیش انجام شده بود منتشر کرد. در لابلای این مصاحبه طولانی که طیف وسیعی از موضوعات را شامل می شود ۱۱ بار اسم ایران آمده است. اگرچه مصاحبه ویرایش شده است اما گفته های ترامپ درباره ایران بارها و بارها خود را نقض می کند.
دلیل آن ساده است: او در واقع درباره ایران صحبت نمی کند، بلکه درباره بایدن سخن می گوید. تقریبا هر جا در مورد هر چیزی صحبت می کند تنها یک هدف اصلی دارد و آن این است که بایدن ناتوان، کم هوش و ناکاربلد بوده است، اما ترامپ خودش چنین نیست و از پس همه کاری بر می آید.
در مورد ایران هم همین گونه است: او از یک طرف می گوید که تصور می کند که با ایران به توافق برسد و اضافه می کند جز او هیچ کس نمی تواند چنین کند؛ هیچ کس را بخوانید بایدن و اوباما. از طرف دیگر، او جنگ غزه و همه چیز دیگر را به ایران نسبت می دهد و می گوید چون ایران در زمان بایدن توانست تحریم ها را دور بزند و نفوذ منطقه ای خود را بیشتر کرد.
در واقع،در اینجا برای او این مسئله مطرح نیست که ایران از گروه های مقاومت حمایت کرده باشد بلکه می خواهد بگوید بایدن نتوانست از پس حفظ نظم در خاورمیانه برآید. برای اینکه بتواند اغراق کند و بایدن را ناتوان تر نشان دهد می گوید که ایران توانست تحریم ها را دور بزند و اقتصاد خود را بهبود بخشد. اما آیا یعنی خودش می خواهد اقتصاد ایران را فلج کند؟ نه! او دنبال توافقی است که خودش آن را انجام داده است. قرار نیست اقتصاد ایران را هدف بگیرد بلکه می خواهد کاری کند که به اسم او باشد، نه بایدن.
همه مطلب همین است. در واقع، شبح بایدن مداوم او را دنبال می کند، چه موضوع داخلی باشد چه موضوع روابط بین الملل؛ او می خواهد این شبح را نفی و انکار کند، آن را زشت و کریه نشان دهد و بگوید که بایدن توانایی و خردمندی لازم را نداشت اما خودش دارد. حالا اگر ما بخواهیم از این مواضع او بفهمیم مذاکرات به چه سمتی می رود سرگردان خواهیم شد. زیرا او درباره مذاکرات حرف نمی زند بلکه درباره آن شبح حرف می زند که همیشه با اوست. انتظار نمی رود ترامپ به زودی از شر این شبح خلاص شود پس باید همیشه در نظر داشت که بسیاری از گفته های او خطاب به این شبح است و نباید بنای تحلیل را بر آن گذاشت.
