فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت
آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد

اشک من رنگ شفق یافت ز بی‌مهری یار
طالع بی‌شفقت بین که در این کار چه کرد

برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر
وه که با خرمن مجنون دل افگار چه کرد

ساقیا جام می‌ام ده که نگارنده غیب
نیست معلوم که در پرده اسرار چه کرد

آن که پرنقش زد این دایره مینایی
کس ندانست که در گردش پرگار چه کرد

فکر عشق آتش غم در دل حافظ زد و سوخت
یار دیرینه ببینید که با یار چه کرد

شرح لغت: گلین وصل: نهال وصل

تفسیر عرفانی:‌

۱- حضرت حافظ در بیت‌های دوم و هفتم به شما می‌فرماید:

* افسوس که نرگس دیده افسونگر محبوب فتنه‌ای عجیب به پا کرد و دریغا که آن مست از باده حسن و نیکی با عاشقان فرزانه آنچه توانست بی مهری کرد.

خیال عاشقانه به دل حافظ آتش زد و او را سوزاند. ببینید یار قدیمی با یار خود چه کار کرد.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

تعبیر غزل:

خواست خدا گره از کارهایت گشوده شده و چاره کار به دستت آمده. تمام کار‌ها بر وفق مرادت پیش می‌رود و به زودی مژده وصل و نیکبختی به گوشت خواهد رسید. اکنون که در راه پیشرفت و کامیابی قدم برمی داری تواضع خود را از دست مده چرا که فرد مغرور هرگز پیشرفت نخواهد کرد و به جایی نخواهد رسید.