به گزارش خبرورزشی؛ گراهام سونس، سرمربی سال های دور لیورپول مطلب جالبی درباره قهرمانی این تیم با اسلوت نوشته است...
گراهام سونس نوشت:
من این سعادت را داشته‌ام که به‌عنوان بازیکن و مربی، در دو باشگاه بزرگ فوتبال بریتانیا، یعنی لیورپول و گلاسکو رنجرز، به قهرمانی در لیگ دست یابم. این‌ها مؤسسات ورزشی بزرگی هستند که عضویت در آن‌ها برایم افتخاری بزرگ بوده است.
دلیل این افتخار تنها موفقیت‌هایشان نیست، بلکه شور و شوق هواداران نسبت به این باشگاه‌ها نیز وصف‌ناپذیر است. در برخی موارد — و ببخشید اگر این گفته به مذاق بسیاری از همسران و فرزندان خوش نیاید — این باشگاه‌ها برای طرفدارانشان اولویت نخست زندگی است. من از نزدیک شاهد بوده‌ام که این عشق چه معنایی برای آن‌ها دارد.

امروز، روزی باشکوه برای بازیکنان لیورپول است؛ روزی که تا پایان عمر آن را به خاطر خواهند سپرد. نخستین قهرمانی در لیگ، احساسی بی‌بدیل است. برای برخی در آنفیلد، این دومین تجربه‌ی قهرمانی است، اما ارزش و شیرینی آن کمتر نیست، چرا که این بار هواداران کنارشان حضور داشتند.

شیرین‌ترین قهرمانی‌ام در لیورپول، احتمالاً آخرین آن در سال ۱۹۸۴ بود؛ سومین قهرمانی پیاپی‌مان. اما نخستین قهرمانی در سال ۱۹۷۹ نیز برایم لحظه‌ای فراموش‌نشدنی بود. هنوز به یاد دارم که در رختکن ایستاده بودم، در میان بزرگانی از دنیای فوتبال، و با خود می‌اندیشیدم: هرکه بعد از این بیاید، این مردان، برای همیشه اسطوره خواهند بود.

من عضوی از تیمی شده بودم که قهرمانی در لیگ، انتظار بدیهی آن بود. این اعتمادبه‌نفس، این فضای مثبت، چنان در تیم ریشه دوانده بود که گویی سرنوشت ما تداوم پیروزی بود.

امیدوارم بازیکنان امروز لیورپول نیز با نگاهی به اطراف خود در رختکن، همین حس را تجربه کنند؛ اینکه این آغاز دورانی تازه از سلطه و قهرمانی برای لیورپول باشد.

البته این کار چندان آسان نخواهد بود، چرا که لیگ برتر انگلیس رقابتی بسیار دشوار است. همچنان منچسترسیتی را بزرگ‌ترین تهدید برای لیورپول در فصل آینده می‌دانم.

آرسنال هم تهدیداتی نشان داده، اما میکل آرتتا به خوبی می‌داند که برای رسیدن به قهرمانی باید تیمش را با سه یا چهار بازیکن باکیفیت دیگر تقویت کند؛ وگرنه، باز هم ناکام خواهد ماند.

با این حال، لیورپول در موقعیتی ممتاز قرار دارد؛ بدون فشار فوری برای خرید بازیکن.
معمولاً زمانی به یک شغل بزرگ می‌رسی که سقف در حال نشت است یا مشکل پنهانی در جریان است. اما لیورپول در شرایطی عالی به سر می‌برد.

همه چیز دست به دست هم داد: هیچ‌کس انتظار نداشت منچسترسیتی این چنین فروبپاشد و آرسنال، شاید هم طبق پیش‌بینی‌ها، باز هم تبدیل به “نزدیک‌شدگان” لیگ برتر شود.

اسلوت فرصت کافی داشت تا بازیکنانی که به ارث برده بود را ارزیابی کند و جوانانی را که شاید چندان نمی‌شناخت، بشناسد. او اکنون درک روشنی دارد که برای تقویت تیم، به چه چیزهایی نیاز دارد.

دشوارترین بخش کار برای او، از همان روز نخست ورود، قانع کردن محمد صلاح و ویرجیل فن‌دایک به ماندن بود.
وقتی به آینده نگاه میکرد تا خطرات احتمالی را شناسایی کند، می‌دانست که این، سخت‌ترین مأموریتش خواهد بود. اما با درایت و مدیریت درست، موفق شد این بحران را پشت سر بگذارد.

نگه داشتن این دو نفر، با تجربه و کیفیت بالای‌شان، فضای رختکن را در وضعیتی سالم و مثبت نگاه داشته است.

لیورپول این قهرمانی را نه از سر خوش‌شانسی مقطعی، بلکه با تداوم در کیفیت و پاسخگویی به چالش‌های طاقت‌فرسای نه‌ماهه کسب کرد.
انها قهرمان شدند چون شایسته‌ی آن بودند.