سرویس جهان مشرق - جنگ فعلی در غزه، به‌عنوان یکی از فاجعه‌بارترین دوره‌های حقوق بشری تاریخ شناخته می‌شود. رژیم صهیونیستی در این جنگ، در حال اجرای برنامه‌ریزی سیستماتیک برای پاکسازی نژادی فلسطینیان در غزه است.

در همین رابطه، سازمان بین‌المللی پزشکان بدون مرز از وضعیتی که صهیونیست‌ها در غزه ایجاد کردند، اعلام کرد که بوی مرگ در تمام نوار غزه به مشام می‌رسد.

دکترین نظامی اسرائیل بر انتقام بی‌ هدف و کورکورانه در نوار غزه متمرکز شده است. اسرائیل در حال اجرای یک پاکسازی نژادی علیه زندگی در نوار غزه است.

همچنین کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد اعلام کرد که اسرائیل با تحمیل کردن شرایط خاصی از زندگی بر ساکنان نوار غزه به دنبال نابودی آنها به عنوان یک تجمع مسکونی است.

نهادهای حقوق بشری و کارشناسان مستقل به‌طور مکرر نسبت به اقدامات رژیم صهیونیستی در غزه که مصداق پاکسازی نژادی است، هشدار داده‌اند. این کارشناسان و سازمان‌ها با اشاره به مصدایقی از اقدامات رژیم صهیونیستی در غزه، خاطرنشان می‌کنند که صهیونیست‌ها برنامه پاکسازی قومی در غزه را به صورت جدی دنبال می‌کنند.

پاکسازی نژادی فلسطینیان

در ماه‌های اخیر رژیم صهیونیستی طی یک برنامه مشخص، تلاش داشته است شرایط محیطی در غزه را به گونه‌ای کند تا مسیر برای تخلیه کامل منطقه از ساکنان فلسطینی آن مهیا شود. این استراتژی از قتل‌عام مردم غزه، تخریب و نابودی زیرساخت‌های بهداشتی، مناطق مسکونی، ایجاد قطحی و گرسنگی و آسیب زیست‌محیطی تشکیل می‌شود.

هدف اصلی رژیم صهیونیستی در سلسله حملات خود به مناطق مختلف نوار غزه، ایجاد توازن وحشت و تلفات‌گیری حداکثری است. ارتش این رژیم حملات خود را به گونه‌ای طراحی کرده است که تلفات اولیه و ثانویه در میان غیرنظامیان در بیشترین حالت ممکن باشد.

الگوی حملات صهیونیست‌ها به گونه‌ای است که در مرحله اول با انهدام مراکز جمعیتی و دارای شرایط سکونت، توده‌های جمعیتی را در مناطق دیگر متمرکز کرده و با هدف قرار دادن مناطق مذکور، بیشترین تلفات را به غیرنظامیان وارد می‌کند.

در واقع، ارتش رژیم صهیونیستی سعی دارد تا حد امکان فلسطینی‌ها را در یک مکان جمع کند و سپس همه آن‌ها را یک‌جا هدف قرار دهد که در این میان مدارس که محل اسکان آوارگان فلسطینیان هستند، به شکل قابل توجهی هدف حملات بوده اند.

موضوع دیگر، هدف قرار دادن مراکز بهداشتی و درمانی است که از جمله مناطقی هستند که محل تجمع آوارگان فلسطینی محسوب می‌شوند و مردم برای دریافت نیازهای بهداشتی به این مراکز مراجعه می‌کنند، اما حملات صهیونیست‌ها باعث از کار افتادن اکثر این مراکز شده است. زیرساخت‌های بهداشتی غزه در نتیجه جنگ و محاصره فلج شده و ظرفیت خدمات‌رسانی به بیماران به شدت کاهش یافته است.

در همین زمینه و به دنبال جلوگیری صهیونیست‌ها از ورود کمک‌های اولیه به غزه، مدیرکل داروسازی در وزارت بهداشت غزه اعلام کرد که بیش از ۳۷ درصد از داروهای اساسی و بیش از ۵۹ درصد از اقلام مصرفی پزشکی در انبارها به طور کامل به پایان رسیده‌اند.

وی با اشاره به وضعیت بحرانی مراکز درمانی در نوار غزه تأکید کرد: ما شمار زیادی از بیماران را به دلیل کمبود شدید داروها و تجهیزات پزشکی از دست می‌دهیم.

استفاده ابزاری از غزه و همچنین گرسنگی به مردم، یکی از اصلی ترین ابزارهای رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان است.

در همین رابطه مایکل فخری، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حق بر غذا، در گفتگو با شبکه الجزیره، وضعیت انسانی در نوار غزه را «بسیار وحشتناک» توصیف کرد.

وی تأکید کرد که رژیم صهیونیستی به‌صورت سیستماتیک در حال تخریب زیرساخت‌های تولید غذا در غزه است و به‌طور آشکار با سیاستی عامدانه، جمعیت ۲.۲ میلیون نفری این منطقه را دچار قحطی و گرسنگی می‌کند.

استفاده از تسلیحات مخرب و غیر متعارف

در یک سال و نیم گذشته، ارتش رژیم صهیونیستی در بمباران‌ها و حملات خود علیه مردم غزه، از انواع تسلیحات با سطح تخریب بالا و همچنین سلاح‌های ممنوعه مانند فسفر سفید به کرات استفاده کرده است. این موضوع در برخی از موارد مورد تائید رژیم صهیونیستی نیز قرار گرفته است. با این وجود، حتی اگر صهیونیست‌ها نیز به این مسئله اعتراف نکنند،

نماینده دولت فلسطین در جلسه عمومی در کمیته خلع سلاح و امنیت بین‌المللی گفت ارتش رژیم صهیونیستی از سلاح‌های غیرقانونی، از جمله مرگبارترین سلاح‌های انفجاری، استفاده کرده و مردم بی‌گناه را در برخی از پرجمعیت‌ترین مناطق جهان، به‌ویژه در غزه، کشته است. ارتش اسرائیل در حال بمباران و سوزاندن مردم در چادرها، در مراکز پناهندگان، در مقابل دیدگان جهانیان است.

همچنین در دور جدید حملات رژیم صهیونیستی به غزه که از ۱۸ مارس ۲۰۲۵ آغاز شد، صحنه‌ای از خشونت و ویرانی بی‌سابقه رقم خورد. در کمتر از سه هفته، نزدیک به ۱۴۰۰ فلسطینی، عمدتاً زنان و کودکان، شهید و حدود ۳۳۰۰ نفر زخمی شدند. تحلیلگران و نهادهای حقوق بشری این مرحله از جنگ را شدیدترین و خونین‌ترین دوره از زمان آغاز جنگ نسل‌کشی در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ توصیف کرده‌اند.

این دور جدید از حملات، نه‌تنها در مقیاس و شدت، بلکه در نوع تسلیحات به‌کار رفته نیز منحصر به فرد بوده است.

منابع پزشکی و کارشناسان محلی تأکید دارند که رژیم اشغالگر از بمب‌ها و گلوله‌های مرگبار ساخت آمریکا استفاده کرده، که برخی از آن‌ها برای اولین‌بار در جنگ‌ها دیده می‌شود. به ویژه، بمب‌های سنگین آمریکایی مانند MK-84 با وزن تقریبی یک تُن، که در مناطق مسکونی پرتراکم به کار رفته‌اند، باعث انفجارهای شدید، حرارت بالا و مرگ آنی ساکنان شده‌اند، حتی بدون جراحت ظاهری.

دکتر خلیل حماده، مدیر پزشکی قانونی غزه می‌گوید بسیاری از قربانیان با بدن‌هایی فاقد جراحت به بیمارستان می‌رسند، اما در واقع بر اثر موج انفجار، بافت‌های مغزی و اندام داخلی آن‌ها متلاشی شده‌اند. برخی دیگر نیز به‌دلیل نبود دارو و تجهیزات، پس از ساعاتی جان خود را از دست می‌دهند یا دچار آسیب‌های دائمی مانند سوختگی، نقص عضو یا فلجی می‌شوند.

بی‌عملی نهادهای بین‌المللی و کشورهای غربی

علی‌رغم آنکه جامعه جهانی نسبت به جنایات رژیم صهیونیستی در غزه به شدت خشمگین بوده و تظاهرات حمایت از فلسطی و اقدامات حقوقی علیه صهیونیست‌ها در نقاط مختلف دنیا در جریان است، اما متحدان این رژیم و کشورهای غربی چشمان خود را بر روی وقایع غزه بسته اند.

با وجود نسل کشی در غزه، کشورهای غربی حامی حقوق بشر به شکلی کاملاً منفعلانه در برابر این نسل‌کشی فاجعه‌بار توسط رژیم صهیونیستی رفتار می‌کنند که به‌صورت ویژه می‌توان به اتحادیه اروپا اشاره کرد. این اتحادیه که خود را مدافع نظم بین‌المللی لیبرال و حقوق بشر معرفی می‌کند، رویکردی عمدتاً منفعل و ساکت در پیش گرفته است.

در همین رابطه نیز لازم به ذکر است که بیانیه‌های شورای اروپا، از جمله آخرین بیانیه مارس ۲۰۲۵، صرفاً از فروپاشی آتش‌بس و تلفات غیرنظامیان ابراز تأسف کرده‌اند و دقیقاً از نام بردن از اسرائیل به‌عنوان عامل اصلی این جنایات خودداری کرده‌اند.

همچنین از آنجا که بسیاری از نهادهای بین‌المللی تحت تأثیر منافع کشورهای غربی قرار دارند و بیش از یک محدوده مشخص نمی‌توانند در اعمال سیاست‌ها و اظهارات خود نسبت به وقایع بین‌المللی بی‌طرف باشند، این انفعال در برابر نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه در رفتار سازمان‌های بین‌المللی نیز مشهود است. این موضوع را می‌توان با مقایسه رفتار این سازمان‌ها در زمان حمله روسیه به اوکراین و همچنین رفتارهای آن‌ها در برابر نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه به وضوح مشاهده کرد.