این روزها، هر رسانه و مرکز مطالعات بین المللی را که رصد می کنید، در آن مطلب یا مطالبی درباره جنگ تعرفه های راه افتاده توسط دولت ترامپ می بینید. موضوعی که شاید تا چند ماه پیش صرفا یک ترفند و شعار انتخاباتی به شمار می رفت اما حالا به یک بحران چند لایه جهانی تبدیل شده که کارشناسان و تحلیلگران را نگران آینده و روزهای پیشرو کرده. شاید این حرف بیراه نباشد که چینی ها از ماه ها قبل این ماجرا را جدی گرفته و تدابیر گسترده ای داشته اند تا میزان آسیب از این روش مقابله ترامپ را به حداقل ممکن برسانند.

یراه و گزافه نیست که عنوان کنیم، مخاطب و مقصود اصلی از جنگ تعرفه ها، رویارویی واشنگتن با پکن است. البته، این موضوع از سال ها قبل شروع شده و تازگی ندارد اما دونالد ترامپ آن را به شکل بی محابایی استفاده کرد. آنچه موجب تعجب برخی کارشناسان حوزه بین الملل و اقتصاد شد، واکنش و ایستادگی پکن برابر رفتارهای واشنگتن در یک ماه اخیر است که این جنگ را وارد فضایی کرده که شاید مهارناشدنی به نظر برسد. حالا که تعرفه ها به عددی نزدیک به 150 درصد رسیده، به نظر می رسد که دولت پکن علاوه بر مواجهه مستقیم و همطراز با واشنگتن، از ابزارهای مختلفی بهره برده و قصد دارد ترامپ را وارد یک مخمصه جدی کند.

وقتی خبر از سفر منطقه ای رئیس جمهوری شی به حوزه شرق آسیا رسید، همه اذعان داشتند عزم پکن برای مقابله با واشنگتن و جنگ تعرفه ها جدی است اما یک سفر و ملاقات کمتر مورد توجه قرار گرفت؛ حضور پدرو سانچز نخست وزیر اسپانیا در چین و ملاقات هایی که کمتر خبری درباره جزئیات آن به بیرون درز کرد. این سفر آنجایی اهمیت راهبردی و ویژه پیدا می کند که بدانیم پکن با توجه به اقدامات تعرفه ای و رویکرد منفی ترامپ به اروپا، قصد دارد یک ائتلاف غربی- شرقی را ایجاد کند. البته، نمی توان اکنون پروژه چین را اجرایی و موفق دانست اما تدبیری پیشدستانه بوده که تلاش دارد تا کشورهای متحد با پکن را وارد یک ائتلاف نانوشته در مواجهه با جنگ اقتصادی ترامپ کند که تا کنون نیز قدم های مختلف اما پنهانی و محرمانه ای هم برداشته شده.